«روز جهانی زن» قسمت اول باید بهش فکر کنیم... دیروز روز جهانی زن بود و از دیروز در حال فکر کردن و نوشتن هستم… «روز زن» این روز چه روزیه یعنی؟ و به چه مناسبت بنام «زن» نام گذاری شده؟ آن هم با عنوان «جهانی». کدام زن؟ طبق شرحی که از تاریخچه این نام گذاری با عنوان جهانی آمده گفته شده: در سال ۱۹۰۸میلادی در آمریکا زنان کارخانه ای که کار تولید پوشاک را به عهده داشتند، برای احقاق حقوق خود، اعتصاب می کنند. این مهم است که اینجا توقف و تفکر کنیم. «زنانی» که در «کارخانه» کار می کردند «اعتصاب» می کنند. برای چی؟ برای احقاق حقوقشان که می دانستند باید داشته باشند اما نداشتند. خب ادامه بدیم... یکسال بعد حزب سوسیالیست آمریکا برای یادبود این اعتصاب مراسمی برگزار می کند و معروف می شود به نخستین مراسم روز زن در جهان. سال بعدش با الهام از سوسیالیست های آمریکایی در دانمارک کنفرانس زنان برگزار می گردد و سوسیالیست های آلمانی پیشنهاد می دهند که این روز به عنوان روز جهانی زن معرفی شود. در این کنفرانس ظاهرا ۱۰۰ زن از ۱۷ کشور حضور داشتند و با این ایده اعلام موافقت می کنند و هدف را ترویج حقوق زنان شامل حق رأی به زنان اعلام می کنند... سال بعدش در اتریش، آلمان، سوییس و دانمارک این روز جای خود را باز کرده بوده و گفته شده فقط در اتریش مجارستان ۳۰۰ تظاهرات! برگزار می شود. این تظاهرات به رهبری و شرکت زنان انجام می شود. اما خواسته های کلیدی این زنان چه بوده است؟ آنها خواستار حق رای،‌ به دست آوردن مناصب عمومی و اعتراض به تبعیض جنسیتی برای استخدام بودند. ۱۹۱۳ زنان روسی هم به تظاهرات در این روز می پیوندند و سال بعد زنان آلمانی برای به دست آوردن حقوق فوق به کف خیابان ها می آیند. و البته تا سال ۱۹۱۸ نمی توانند حقی مثل حق رای را از آن خود کنند. سال ۱۹۱۵ زنان از ۱۲ کشور در هلند برای اعتراض به جنگ جهانی اول دور هم جمع شدند و در سال ۱۹۱۷ در ارمنستان هم تظاهراتی به همین اعتراض با شعار نان و صلح انجام می شود. در همین سال در لندن هم تظاهراتی شکل می گیرد که البته سخنران این تجمع دستگیر میشود. سال ۱۹۵۸ یعنی ۵۰ سال بعد به یاد آن کارخانه پوشاک در آمریکا، که اولین حرکت اعتراضی زنان در جهان کار محسوب می شده، زنان آن کارخانه تجمع ها و تظاهراتی برگزار می کنند. وقتی این تظاهرات که بخاطر شرایط کاری سخت و غیرانسانی با دستمزد کم کارگران زن بوده شکل می گیرد و در حال تبدیل شدن به یک همبستگی بزرگ بوده است، رئیس و ماموران کارخانه، زنان آن کارخانه را در محل کارشان محبوس می کنند و بعد از مدتی هم به علت نامشخصی کارخانه آتش می گیرد و فقط تعداد کمی از زنان نجات پیدا می کنند و بقیه در این آتش می سوزند. خلاصه که روز مبارزه زنان این کشورها علیه «بی عدالتی و فشار» در خاطره ها باقی می ماند و تمام این تظاهرات ها که با شعار «حقوق برابر در اجتماع» شکل می گرفته، به اشکال مختلف ادامه پیدا می کند. به طور مثال در آلمان این حقوق شامل: کم شدن ساعات کار در روز به ۸ ساعت و تعطیلات ویژه در ایام زایمان بوده است. البته در سال ۱۹۴۵ یعنی حدود ۷۰ سال پیش، نخستین توافق نامه «اصل برابری زن و مرد» در سازمان ملل توسط مردان به تصویب می رسد. یعنی فقط ۷۰ سال است که توافق می شود که زن با مرد در انسان بودن برابر است و شامل اشیا و سایر موجودات که مایملک مرد باشد، نمی شود… عموم این تظاهرات ها از سمت احزاب سوسیالیست در این کشورها برگزار می شد تا اینکه سالها بعد یعنی سال ۱۹۷۷ سازمان ملل رسما این روز را به عنوان «روز جهانی زن» اعلام می کند. و در برخی کشور ها خروجی اش هم این شده که در این روز مثلا در چین زنان می توانند نصف روز را مرخصی بگیرند یا در ایتالیا به زنان شاخه گل هدیه دهند. تمام این تظاهرات ها با عباراتی مثل «صف آرایی و اعتراض زنان در جهت دست یابی به حقوقشان» تعریف می شده که تا امروز ادامه دارد و سوال های زیادی در ذهن ایجاد می کند. به طور مثال: چند سال هست این تظاهرات های سالیانه در حال برگزاری است؟ چند حزب و مکتب و جنبش در سراسر جهان برای احقاق حقوق انسانی زنان در حال فعالیت هستند؟ این همه سال تلاش زنان آیا منطقی است که ایشان را به این نقطه برساند که در سال ۲۰۱۷ با هشتک منم همین‌طور (#MeToo) پرده از تجربه های آزار و اذیت جنسی آنان توسط مردان و رواج گسترده آن بردارند و تک به تک مجبور شوند که با تصاویر محزونشان، آن را افشا و محکوم کنند.؟ یعنی این همه سال قانون نویسی و حمایت از حقوق زنان چرا محصول نداده است و چرا زنان این بخش از جهان که نزدیک صد سال است در تلاش هستند، هنوز در رنج‌اند؟! حتی بیشتر... ادامه دارد. 🌱 مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی 🇮🇷 از فرانسه و هلند @ninfrance