عید ولایت پذیرها با خودم فکر می کنم... چرا واقعه «غدیر» انقدر مهم است که باید زنده نگه داشته شود؟ و چرا عنوان «عید» به خود باید بگیرد؟ از همه دلایل بزرگ و مهمش، امشب به یک چیز فکر می‌کنم. اهمیت اثر «فرهنگ ولایت پذیری» در کیفیت زندگی ما انسان ها. ماجرای سقیفه و کربلا رخ داد، چون آسان نبود تن دادن به ولایت مردی که برخی تصور می‌کردند هم ردیف خودشان است. پذیرش رسول الله آسان‌تر بود. چون هم ردیف نداشت. همه زیرمجموعه محسوب می‌شدند. اما کار از آنجا سخت شد که بعد ایشان چه کسی جایگزین باشد؟ این در حالی بود که خیلی‌ها خود را لایق این جانشینی می‌دانستند. و با انتخاب «علی» حالشان گرفته شد. و این حال گرفتگی انقدر عمیق بود که رأیی که خود در حضور ۱۲۰ هزار نفر داده بودند را انکار کنند و دشمن درجه یک ابرمرد تاریخ شوند و نسل اندر نسل در قتل نسل اندر نسل ایشان بکوشند. تاریخ ادامه پیدا کرد تا طلوع یک حکومت دینی دیگر. «روح الله موسوی خمینی» که با اعتقاد مردم نامش شد «امام» جایگاهی داشت که هیچکس هم ردیفش نبود. اما وقتی رفت، برای انتخاب جانشین حرفها و حدیثها شروع شد... چون اینجا هم برخی خود را هم ردیف «سیدعلی» می‌دانستند و زورشان آمد او امر کند، اینها اطاعت کنند و تا امروز هرآنچه از لجبازی و نفاق و سنگ اندازی از برخی بزرگان دینی و سیاسی شاهد هستیم از این روست. هم می شود گفت «به همین سادگی» هم می شود گفت «به همین پیچیدگی»... اصلی ترین صفت زشتی که مانع ولایت پذیری کسی می شود که شاید ظاهرا با انسان هم ردیف باشد اما به هر دلیل از ما برتر تشخیص داده شده و باید امرش اطاعت شود «حسادت» است. با همین سوال ساده در ذهن: چرا او، من نه؟! در زندگی شخصي، اجتماعی، در روابط دوستی و کاری و تقریبا می شود گفت در تمام بسترهای روابط انسان با انسان های دیگر، بهترین نوع رابطه در بین انواع روابط، ولایت پذیری کسی است که در تقسیم بندی مقام و جایگاه از ما در رتبه بالاتر قرار می گیرد و حتی اگر روزی هم ردیف ما بوده، پذیرش جایگاهش و مطیع بودن بی چون و چرای اوامرش را بر خود واجب بدانیم. و این کار حقیقتا برای همه آسان نیست. بخصوص برای هرکس که درگیر رذیله اخلاقی حسادت است. و از همین جا عموم مشکلات روابط انسانی شروع می شود. کافی است کمی در روابط خانوادگی یا کاری خود دقت کنیم... کسی که ولایت علی علیه السلام با آن همه تعریف و تمجید و ذکر مقام و منزلت را از زبان رسول خدا در روز غدیر بشنود و تن ندهد باید فکر کنیم چه مشکلی دارد؟ مردی با آن همه صفات بی نظیر زمینی و آسمانی اش... جز حسادت ذهنم به پاسخ دیگری نمی رسد. حسادت اینکه چرا من نباید جای او باشم که رسول خدا و در واقع خود خدا از من اینچنین تعریف و تمجید کند؟ خطبه غدیر را خوانده اید؟ در نت جستجو کنید و بخوانید. تعریف و تمجیدهای خدا و رسولش از حضرت امیر و فرزندان بعد او که امامان جانشین او خواهند بود خیلی سنگین و خاص است. حسود تحمل اینهمه تعریف از یک نفر و خاندانش را ندارد... کنار همه ی درس های مهم واقعه غدیر امشب به این موضوع اندیشیدم که این روز فقط برای ولایت پذیرها عید است. فقط ولایت پذیرها از اینکه برایشان مشخص کنند که یک نفر از شما برتر است و باید مطیع اوامر او باشید خوشحال می شوند و با جان و دل می پذیرند. وگرنه برای غیر ایشان این روز می تواند از تلخ ترین روزها باشد... کمی به تاریخ فرهنگ غرب نگاه کنید... چه خانوادگی، چه اجتماعی و دینی و سیاسی. تمام قوانین حقوق بشر نقطه مقابل ولایت پذیری هاست... خط سیر «اطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ» را که بگیریم از هر سو می رسیم به اطاعت از ولی امر امروز مسلمین جهان. و باز شاهد این هستیم که انسان ها دو دسته شده اند. گروهی، عقلا و شرعا و حکما و منطقا، ولایت پذیری کنند. و دسته ای دیگر هزاران بهانه بتراشند که چرا او؟ اصلا چرا تن دادن به ولایت کسی؟! خیلی ها امروز می گویند «او» امام معصوم بود، رهبر دینی امروز که معصوم نیست... و من فکر می کنم آن هایی که آن روز با خود معصوم رو در رو بودند چه بهانه ای آوردند که او را رد کردند؟ او که معصوم بود... این نشان می دهد دغدغه معصومیت داشتن بهانه است. مشکل تن ندادن و نپذیرفتن ولایت یک نفر، دلایل دیگری دارد... از صمیم قلب می گویم: این رویداد تاریخی خاص بر ولایت پذیرها پر نور و پربرکت... 🎉 فقط ولایت پذیرها خوشحالی ولایت پذیرها را برای این روز درک می کنند... حالا در هر نقطه از این جهان که باشند! چون می دانند برکات ولایت پذیری در زندگی شخصی و اجتماعی چیست. «او» هم از این آثار و برکات باخبر بود که فرمود: «پشتیبان ولایت باشید تا به مملکت شما آسیبی نرسد...» 🤲الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة امیرالمومنین و الائمه علیهم السلام. 🌸 مشاهدات، تجارب و یادداشت های یک ایرانی 🇮🇷 در هلند و فرانسه @ninfrance