نکته تفسیری صفحه ۹۱: چرا در قرآن تدبّر نمی­ کنید؟: ما به قرآن احترام می­ گزاریم، آن را می­ بوسیم و در جای مناسبی قرار می­ دهیم. سوره­ های آن را حفظ و با صدای زیبا تلاوت می­ کنیم و از خواندن و شنیدن آن لذّت می­ بریم. این​ها همه خوب و مهم است؛ امّا آیا از محتوای این پیام مهم نیز خبر داریم؟ آیا تا به حال در معنای آیاتش اندیشیده­ ایم؟ خداوند در این آیه به ما پیغام می­ دهد و از ما می­ پرسد که «چرا در آیات قرآن تدبّر نمی­ کنید؟». پیشوایان ما نیز بیش از هر کاری در مورد قرآن، ما را به اندیشه در مفاهیم والای آن دعوت کرده­ اند. خداوند در آیه­ ی 121 سوره­ ی بقره می­ فرماید: «کسانی که کتاب آسمانی به آنان داده­ ایم، آن را چنان که شایسته است، می­ خوانند. آنان واقعاً به قرآن ایمان دارند.» امام صادق(ع) در توضیح این آیه فرموده است: «منظور این است که آیات قرآن را با دقّت و شمرده بخوانند و حقایق آن را بفهمند و به احکام آن عمل کنند. به مژده­ های آن امیدوار و از بیم­ های آن ترسان باشند. از داستان­ های آن عبرت بگیرند. به دستورهایش گردن نهند و از آنچه که نهی کرده، بپرهیزند. به خدا سوگند، منظور از شایسته خواندن قرآن، حفظ کردن آیات و یاد گرفتن حروف و تلاوت سوره­ ها و فرا گرفتن اعشار و اخماس آن [تقسیماتی که در قرآن و سوره­ های آن می­ شود؛ مانند تقسیم به سی جزء یا چهار حزب و...] نیست. برخی از مردم، حروف قرآن را حفظ کردند؛ امّا احکام و دستورهایش را ضایع کردند. منظور این است که در آیات قرآن بیندیشند و به احکامش عمل کنند.»[1] واقعیت این است که قرآن با همه​ ی ارج و احترامی که در میان مسلمان­ ها دارد، هنوز جایگاه حقیقی خود را در میانشان پیدا نکرده است. همه­ ی کسانی که قرآن را در سفره­ های عقدشان می­ گذارند، آیا در زندگی مشترک خود به دستورهای آن توجّه می­ کنند؟ همه­ ی کسانی که قرآن را در وسیله­ های نقلیه­ ی خود می­ آویزند آیا در هنگام رانندگی به دستورهای آن در مورد احترام به دیگران و توجّه به حقوق آنان عمل می­ کنند؟ همه­ ی کسانی که قرآن را در قسمت بالای خانه­ ی خود می­ نهند، آیا به توصیه­ های آن در زندگی عمل می­ کنند؟ پس من و تو ای مسلمان، باید به خود بیاییم و تصمیمی جدّی بگیریم که این پیام مهم را به گونه­ ای دیگر بررسی کنیم. مبادا عمری از ما بگذرد و از محتوای کتاب آسمانی خویش بی­ خبر باشیم! به یاد داشته باشیم که آورنده​ ی این پیام الهی فرموده است: «قرآن، انسان را از گمراهی باز می­ دارد، هدایتش می­ کند، چشمانش را باز می­ گشاید، راه حق را به او نشان می­ دهد و از لغزش نگه می­ دارد. قرآن در تاریکی­ های جهان، نور و روشنایی​ست. قرآن، مردمان را از هلاکت نجات می­ دهد و از دنیا به زندگی خوب آخرت می­ رساند. در قرآن، کمال دین شماست و هیچ​کس از قرآن کناره نگرفت مگر این​که به دوزخ رسید.»[2] البته نخستین گام برای تدبّر در قرآن، انس پیدا کردن با آن به وسیله­ ی تلاوت مستمر و دائم آیات آن است؛ تلاوتی آگاهانه و با دقّت. پیشوایان ما نیز بر هر دو مطلب، یعنی تلاوت قرآن و تدبّر در آن، بسیار تأکید کرده­ اند. [1] - المیزان فی تفسیر القرآن، ج 1، ص 266 [2] - تفسیر کنز الدقائق و بحرالغرائب، ج 9، ص 391 #نیشگون______________________‌ 🔰 در پیام رسان ایتا به ما ملحق شوید @nishgonn 📡 https://eitaa.com/nishgonn