نکته تفسیری صفحه ۹۵: ستون دین: در میان دستورهای اسلام، پس از پیروی از امامان معصوم (ع) و پذیرش ولایت ایشان، به چیزی به اندازه​ ی نماز سفارش نشده است.[1] اقامه​ ی نماز، سفارش خدا به تمام پیامبران و پیروانشان بوده و هست. حضرت موسی(ع) و حضرت عیسی(ع) در ابتدای نبوّت خویش به نماز سفارش شدند،[2] و پیامبر ما پس از بعثت، همراه نخستین مسلمانان به نماز می­ ایستاد[3]. نماز، نشانه​ ی اسلام است و با دیدن نماز خواندن یک نفر، مسلمان بودن او مشخص می­ شود. پیامبر اسلام‹ در مورد اهمیت این عبادت فرموده است: «فاصله​ ی بندگان خدا و کفر، ترک نماز است.»[4] امام صادق (ع) نیز در این باره فرموده است: «محبوب­ ترین اعمال نزد خدا، نماز، است. نماز، آخرین سفارش پیامبران است... و هنگامی ­که بنده​ی خدا سجده­ اش را طولانی می­ کند، ابلیس [از ناراحتی] فریاد می­ کشد.»[5] در روایت دیگری از همان حضرت می­ خوانیم: «هنگامی که بنده​ ی مؤمن خدا به نماز می­ ایستد، تا وقتی که رویش را برنگردانده، خدا به او توجّه [ویژه­ ای] می­ کند و رحمت [الهی] از بالای سرش تا کرانه​ی آسمان سایه می­ افکند و فرشتگان تا کرانه​ ی آسمان اطرافش را فرا می­ گیرند و خدا فرشته­ ای را مأمور می­ کند تا بالای سرش بایستد و بگوید: ای نمازگزار، اگر می­ دانستی که چه کسی به تو توجّه می­ کند و با چه کسی مناجات می­ کنی، هرگز رویت را برنمی­ گرداندی و جایت را ترک نمی­ کردی.» [6] آیات مورد بحث به ما یادآوری می­ کند که نماز، عبادتی زمان​دار است و باید آن را در وقت خود به جای آوریم. حتّی در هنگام جنگ و درگیری با دشمن، این عبادتِ واجب حذف نمی­ شود؛ بلکه کوتاه­ تر و به صورت «نماز خوف» انجام می­ شود.[7] در تاریخ آمده است که امام حسین علیه السلام در روز عاشورا، نماز ظهر و عصـر را به جماعت و بدین صورت برپا کرد.[8] لزوم خواندن نماز در میدان جنگ، نشانگر اهمیت برپا داشتن نماز در وقت مشخص​ شده​ی آن است. نمازهای پنجگانه، اوقات مشخص و مخصوصی دارند و البته پاداش خواندن نماز در اوّل وقت، بسیار بیشتر است. از امام صادق علیه السلام روایت شده است: «برتری نماز اول وقت بر نماز آخر وقت، مانند برتری آخرت بر دنیاست.»[9] همچنین آن حضـرت فرموده است: «شیعیان ما را با اوقات نمازشان آزمایش کنید؛ این​که چقدر بر نماز اول وقت مراقبت می­ کنند.»[10] [1] - برای اطلاع بیشتر ر.ک به : الکافی، ج 2، ص 18، باب دعائم الاسلام [2] - آیات 14 سورة طه و 31 سورة مریم [3] - بحارالانوار، ج 18، ص 179 [4] - همان، ج 79، ص 202 [5] - الکافی، ج 3، ص 263 [6] - الکافی، ج 3، ص 265 [7] - برای اطلاع بیشتر ر.ک به: تفسیر نمونه، ج 4، ص 104 [8] - همان، ج 4، ص102 [9] - الکافی، ج 3، ص 274 [10] - وسائل الشیعه، ج 4، ص 114 🔰 در پیام رسان ایتا به ما ملحق شوید @nishgonn 📡 https://eitaa.com/nishgonn