🔰 وظیفه مربی
🔷🔹 ما مسئوليم؛ چون داراييم.
مسئوليت بر اساس توانايى است
نه آگاهى؛
«لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً الّا وُسْعَها.»
🔹و نوع مسئوليت ما،
وابسته به اهميت كارها و ضرورت نيازها و استعداد و توان ماست.
🔹 در اين قرن وحشى، شديدترين نيازها،
نياز جهت دادن و شكل دادن و كشف كردن استعدادهاست.
نياز رهبرى كردن و تربيت نمودن و بارور ساختن است.
🔹 تربيتى كه مسخ انسان نباشد و نفى او نباشد،
داغ كردن، شاخ و برگ دادن و به آغوش كشيدن نباشد،
بلكه روشنى دادن باشد و ريشه دادن و زمينه فراهم آوردن.
🔷🔹 آن مربى و رهبرى كه فقط يك راه پيش پاى افرادش مى گذارد،
هر چند اين راه، راه خوبى ها باشد،
به آنها ستم كرده است،
كه بايد دو راه را نشان داد
و بايد زمينه انتخاب را فراهم نمود؛
«وَ هَدَيْناهُ النَّجْدَيْنِ».
🔹 آنگاه با آنهايى كه راه را انتخاب كرده اند
در برابر آنها كه سنگ راه شده اند، ايستاد.
🔹 براى شروع به هر كار،
به طرح ريزى نياز است تا از خرابكارى و كند كارى و دوباره كارى سالم بمانيم.
🔹طرح بر اساس هدف شروع مى شود
و با تحليل هدف، نيازها و مراحل مشخص مى شوند
و مسائل در هر مرحله، روشن مى شود
و وظايف در برابر هر مسأله به دست مى آيد.
📝 استاد علی صفایی حائری
📚 کتاب تربیت کودک، صفحه ۱۸