عصر عاشورا وقتی حضرت علیهاالسلام در گودی قتلگاه، بدن قطعه‌قطعه‌شده‌ی پدر را شناخت و در آغوش گرفت، از شدّت مصیبت، غش کرد و در آن حال شنید که امام‌ علیه‌السلام می‌فرمایند: "شِيعَتِي مَا إِن شَرِبتُم رَيَّ عَذبٍ فَاذكُرُونِي أَو سَمِعتُم بِغَرِيبٍ أَو شَهِيدٍ فَاندُبُونِي" ای شیعیان من! هرگاه آب گوارا نوشیدید، تشنگیِ مرا یاد کنید و هرگاه سخنی درباره‌ی غریب یا شهیدی شنیدید، بر غربتِ من نوحه و گریه کنید.» 📚 مصباح (کفعمی)، ص۷۴۱ ‌•••♡