#پویش_روایت_اربعین بی سرو سامان به راه می افتی ... با کوله باری از غم ،هجر و گناهانی که مانع رسیدن بوده ! و هر کس بهتر میداند با خود چه آورده . به نجف میرسی و دیگر برایت مهم نیست که هستی ؛ دست بر سینه میگذاری و اینطور گره ای که مادر سلام الله علیها از وجودت به ریسمانش زده را تجدید میکنی : «السَلام علَیک یا ابانا » و شروع میکنی به صحبت کردن از زمین و آسمانی که در این مدت ها دیده و تحمل کرده ای از شهر ، آشیانه و دلتنگی هایت .. از همه همه همه و همه ی زمینی ها و حکایت جاماندن از آسمانی ها ،با اشکانِ لرزانِ چشم هایت سخن میگویی . چه صحبتی از این شیواتر و مفصل تر ؟! و به کربلا که میرسی .. چه بگویم از کَربِ وَ بَلا ؟ چه بگویم ک سخن ها از بغض و قدم های با ذوق و اشتیاق زائران در مسیر مشایه هویداست . و چه میماند برای گفتن زمانی که حرم و ازدحام زوار در چشمانت تار میشود ؟ و چه میماند برای گفتن ؟! 🖤✋🏻 📌ارسالی از : مهدیه صالح #هیئت_نوجوانان_فاطمی #اربعین۱۴۰۲ @nojavanefatemi