40. چهل: برای هر روز پیاده‌روی‌تان در دو بازه‌ی ظهر و غروب دو دسته خط قرمز و خط سبز و خط آبی بکشید و شاخص بگزارید. خط قرمز آن است که ظهر یا غروب باید از آن رد شده باشید ردخور ندارد، خط سبز آن سرقدم معمول شما است، خط آبی آن نقطه‌ی آرمانی و احتیاطی شما برای رسیدن در ظهر یا غروب است. 41. چهل و یک: در پیاده‌روی عمیق غروب پایان پیاده‌روی است و شب‌روی نداریم. اگر عقب مانده‌ییم صبح پیش از اذان باید جبران کنیم. چاره‌ی آخر در عقب‌ماندن‌های طولانی حسم کردن است؛ سوار شدن و از آن جا که می‌باید بودیم از سر گرفتن پیاده‌ رفتن. 42. روز نخست پیاده‌روی عمیق اربعین پیش یا پس از اذان صبح باید زمانی به راه افتاد که حوالی طلوع در نقطه‌ی چاووش محله یا روستا یا شهر باشیم. این نخستین نقطه‌یی است که در آن چاووش می‌کنیم و مشایعان ما را بدرقه می‌کنند و ما به جاده‌ی عتبات می‌زنیم و آن‌ها با پیاده‌روی قاصر برمی‌گردند. 43. چهل‌وسه: پیاده‌روی قاصر هم‌گام با پیاده‌روهای کامل می‌تواند هم‌آن نقطه‌ی چاووش آستانه‌ی خانه باشد یا هم‌گام شدن با آن‌ها تا نقطه‌ی چاووش محله یا روستا یا شهر یا استان. پیاده‌روهای حاسم هم می‌توانند خود تا یکی از این نقاط چاووش پیاده‌روی کنند و پس آن گاه تا منزل نجف سواره شوند. 44. چهل‌وچهار: شکل گرفتن شبکه‌یی از نقطه‌های چاووش روستا و شهر در شریان اربعینی ایران به زائران پیاده کمک می‌کند تا درون یا بیرون موسم زیارت اربعین از هر نقطه به طرف کربلاء به راه بیفتند و زیرساخت شب‌مانی و پشت‌بانی‌شان در هیأت مسجد چاووش در امتداد جاده‌ی عتبات معلوم و مشخص باشد. 45. چهل‌وپنج: مسجد چاووش هر روستا و شهر، در ابتدای جاده‌ی عتبات، در موسم پیاده‌روی اربعین یا بیرون از آن موسم، و تکیه و موکب و مضیف درون آن چهارچوب ضیافت از زائرانی است که آن روز به آن جا رسیده‌اند؛ از چاووش خواندن در پیش‌واز آن‌ها در غروب تا سلام از دور هم‌راه آن‌ها در صبح بدرقه. 🔗 https://bonyana.com/26879/