56.
پنجاهوشش: صبح که به راه افتادید تا ظهر نایستید؛ حتا اگر جایی توقف کردید در جا بزنید. سرد اگر بشوید درد سوار میشود و عضلهی یخکرده جام میکند. ظهر که از نو به راه افتادید قدری طول میکشد که گرم شوید و درد محو و نرم شود.
57.
پنجاهوهفت: اگر تشنهیید یا آبتان تمام شده است به آب فکر نکنید، تشنهتر میشوید؛ و و هماین طور است فکر کردن در بارهی خسته یا دردناک بودن. فکرتان را به جای دیگر ببرید. هماین است که طی گردنههای مسیر با یک همصحبت راحت است و به تنهایی سخت میشود.
58.
پنجاهوهشت: هستههای پیادهروی عتبات شبیه حلقههای مباحثهی طلبهها است: دو نفر کم است و سه نفر زیاد. اگر تعدادتان از سه نفر بیشتر است، به هستههای دو یا سه تایی همپا تقسیم شوید و هر نصف روز یکدو بار به هم دست بدهید. در جادههای تنک پیادهروی عتبات در ایران در دیدرس هم باشید.
59.
پنجاهنه: در سویهی عراقی پیادهروی عمیق عتبات دم غروب مضیفدارها کنار جاده میآیند و به روش سواکن و جداکن زائرها را به خانههاشان میبرند. در آن بازه همه با هم باشید که شب جدا نیفتید. جایی که سوار میشوید را هم به خاطر بسپارید تا صبح فردا از همآن جا ادامه بدهید.
60.
شست: بیرون از موسم روی جادهی پیادهروی عتبات اگر باشید ممکن است همآن صبح مضیفدار با شما وعده کند یا در مسیر تا ظهر و عصر. شمارهی عراقی شما را میگیرد و شماره میدهد. معمول است که کسان دیگر بخواهند شما را قر بزنند و میهماندزدی کنند اما شما بدعهدی و بیوفایی نکنید.
🔗
https://bonyana.com/26879/