🔴 در محضر قرآن کریم/ ۱۴۶۱ ✅ وَ إِذَا سَمِعُواْ مَآ أُنزِلَ إِلَى الرَّسُولِ تَرَى‏ أَعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُواْ مِنَ الْحَقِّ يَقُولُونَ رَبَّنَآ ءَامَنَّا فَاكْتُبْنَا مَع الشّاهِدینَ (مائده/۸۳) 🔹وقتی مسیحی‌های واقعی به آنچه بر پیامبر فرستاده شده، گوش فرا می‌دهند، بر اثر شناختی که از حقیقت پیدا می‌کنند، می‌بینی که مثل ابر بهار می‌گریند! آنان می‌گویند: خدایا! ایمان آوردیم؛ پس ما را همنشین کسانی کن که به یکتایی خدا و برحق بودن این پیامبر گواهی می‌دهند. ‏ 🔸نمونه‏‌ى اشک شوق مسیحیان، یكى هنگامى بود كه جعفربن‌ابى‏‌طالب‏ علیهما السلام آیات سوره‏‌ى «مریم» را در حبشه براى نجاشى خواند، یكى هم آنگاه كه جمعى از مسیحیان همراه جعفر(ع)، به مدینه آمدند و آیات سوره‌‏ى «یس» را شنیدند. ❇️ از پيام‌های این آیه ▫️نشان افراد دل آماده و متواضع آن است كه به مجرد شنیدن حقّ، منقلب می‌‏شوند.(ولى نااهلان، با دیدن حقّ هم تكان نمی‌خورند.) «لایستكبرون و اذا سمعوا... تفیض من الدمع... یقولون ربّنا آمنّا» ▫️اشک، اگر همراه معرفت باشد، نشانه ‌ى كمال است. «تفیض من الدمع ممّا عرفوا» ▫️روح و فطرت انسان، شیفته‌‏ى حقیقت است و چون به معشوق رسید، اشک شوق مى‌‏ریزد. «تفیض من الدمع» ▫️ایمان و اقرار باید بر اساس شناخت باشد. «ممّا عرفوا من الحقّ یقولون ربّنا آمنّا...» ▫️در دعا، با كلمه‏‌ى مقدّس «ربّنا» استمداد كنیم. «ربّنا آمنّا...» ▫️شناخت و معرفت، اشک و اعتراف به نواقص خود، نشانه‌‏ى رشد و تربیت معنوى است. «عرفوا... یقولون ربّنا آمنّا» ▫️دعا، در كنار اقرار و ایمان اثر دارد. «آمنّا فاكتبنا» ▫️ایمان موقّت كارساز نیست، باید دائمى، تثبیت شده و با حسن عاقبت همراه گردد. «آمنّا فاكتبنا» ▫️ره صد ساله را یک شبه رفتن، ارزش است. شنیدن «سمعوا»، شناختن «عرفوا»، اقرار كردن «آمنّا»، ملحق شدن «مع الشاهدین» ▫️اهل ایمان باید براى رسیدن به مراحل بالاتر دعا كنند. (ابتدا ایمان، سپس مرحله‏‌ى بالاتر كه شهود است. «فاكتبنا مع الشاهدین»