🔴 تدبّر در قرآن / ۱۷ ✅ أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلوُبٍ أَقْفَالُهَآ (محمد(ص)/۲۴) 🔹آیا در قرآن تدبّر نمی‌کنند؟ یا بر دل‌های آنان قفل‌های (مخصوص) آن نهاده شده است؟! 🔸عامل انحراف منافقان یکی از دو چیز است: الف) در آیات قرآن تدبّر و دقّت نمی‌کنند تا از این چراغ هدایت استفاده کنند و ره‌یابند. ب) در قرآن تدبّر می‌کنند اما حقایق الهی را درک نمی‌کنند، چرا که بر اثر اعمالشان بر دل‌هایشان قفل نهاده شده و چشم دل و عقل آنان نابیناست؛ به عبارت دیگر، یا چراغ ندارند یا نابینا هستند. 🔸«قفل» در اصل یا به معنای بازگشت کردن و یا به معنای چیز خشک است و کسی از در بسته نمی‌‌تواند وارد شود و دل قفل شده و دربسته هم‌چون موجود خشکی است که چیزی در آن نفوذ نمی‌کند و آیات و اندرزهای الهی در آن راه نمی‌یابد؛ چرا که گرفتار اعمال و عقاید انحرافی و پیش‌فرض‌های غلط و تنگ‌نظری است که مانع فهم او می‌شود. 🔸در حدیثی از امام صادق علیه السلام روایت شده که فرمودند: برای تو قلبی است که گوش‌هایی دارد و خدا وقتی می‌خواهد بنده‌ای را هدایت کند گوش‌های قلب او را می‌گشاید و هر گاه غیر از آن بخواهد بر گوش‌های قلب او مُهر می‌نهد، به گونه‌ای که هرگز اصلاح نخواهد شد. این همان سخن خداست که فرمود: « ... علی قلوب اقفالها» 🔸این آیه در مورد منافقان است، اما اهمیت تدبّر در قرآن را نشان می‌دهد. این در حالی است که بسیاری از مسلمانان از این حقیقت غافل‌اند و بیش‌تر به ظاهر و الفاظ قرآن اهمیت می‌دهند. «تدبّر» در اصل به معنای بررسی نتایج و عواقب چیزی است، یعنی بر عکس «تفکر» است که بیش‌تر به بررسی علل و اسباب اشاره دارد. به وسیله‌ی تدبّر در قرآن است که حقایق این کتاب الهی آشکار و نتایج افکار و اعمال انسان‌ها روشن و راه بشریت و آینده‌ی او معلوم می‌گردد. تدبّر در قرآن، یک وظیفه‌ی همگانی است.