فرازی از دعای امام حسین (علیه السلام) در روز عرفه: ای مولای من تویی که عطا فرمودی تویی که نعمت دادی تویی که احسان کردی تویی که نیکویی کردی تویی که فضل و کرامت فرمودی تویی که کامل گردانیدی تویی که روزی بخشیدی تویی که توفیق دادی تویی که به خلق عطا فرمودی تویی که فقیر را غنی ساختی تویی که سرمایه دادی تویی که پناه دادی تویی که امور بندگانت را کفایت کردی تویی که هدایت کردی تویی که خوبان را عصمت از گناه کرامت کردی تویی که گناهان را مستور ساختی تویی که گناهان را آمرزیدی تویی که عذر گناهان را پذیرفتی تویی که تمکّن و جاه بخشیدی تویی که عزّت و جلال دادی تویی که اعانت فرمودی تویی که مدد فرمودی تویی که تأیید توانایی دادی تویی که یاری فرمودی تویی که بیماران را شفا دادی تویی که عافیت بخشیدی تویی که اکرام فرمودی تویی که برتری دادی پس حمد و ستایش مخصوص توست شکر و ستایش دائم تو را سزاست، پس باز ای خدای من به گناهانم مقرّ و معترفم پس تو به کرم از من درگذر من آن بنده ام که بد کردم من همانم که خطا کردم من همانم که اهتمام به عصیان کردم من همانم که نادانی کردم من همانم که غفلت ورزیدم من همانم که سهو کردم من همانم که به خود اعتماد کردم من همانم که عمدا کردم من همانم که وعده کردم و من همانم که مخالفت کردم و من همانم که عهد خود شکستم من همانم که اقرار کردم من همانم که اعتراف به نعمت و عطایت بر خود کردم و باز به گناهانم رجوع نمودم پس معترفم از آن گناهان در گذر ای خدایی که گناه بندگانت هیچ تو را زیان نخواهد داشت. 📚کلیّات مفاتیح الجنان شیخ عباس قمی، انتهای ص ۵۳۹ تا ابتدای ص ۵۴۱ @noktehaye_qurani_momeninezhad