#فرهنگ_مهدویت۳ امامت در راستای نبوت «امامت» در لغت به معنای پیشوایی و رهبری است. «امام» کسی است که سرپرستی یک گروه را در مسیر مشخص بر عهده می‌گیرد. به نظر اهل سنت امامت حاکمیتی دنیوی و نه «منصبی الهی» است که از رهگذر آن، جامعه مسلمین سرپرستی می‌شود. ولی شیعه «امامت» را ادامه «نبوت» و «امام» را حجت خدا در میان خلق و واسطه فیض به مخلوقات می‌داند و معتقد است که امام تنها به تعیین الهی است که از زبان پیامبر«صلی‌الله علیه وآله» و یا امام پیشین معرفی می شود. شئونات امام امام مفسر قرآن و بیانگر احکام «اسلام» آخرین دین و حضرت محمد«صلی‌الله علیه‌و آله» آخرین پیامبر خداست. بنابراین اسلام باید پاسخگوی تمام نیازهای بشر تا قیامت باشد. پیامبر در جایگاه رهبر مسلمین، مطابق نیازها و ظرفیت جامعه اسلامی زمان خود به بیان آیات الهی پرداخته است و لازم است برای او جانشینان لایقی باشند که همچون او به دریای بیکران علم خدا متصل باشند تا آنچه را پیامبر تبیین نفرموده است، بیان کنند. امام، حافظ و نگهبان دین دو دین بزرگ الهی «یهودیت» و «مسیحیت» گرفتار تحریف‌های فراوان شده است. در مکتب حیات بخش «اسلام» نیز همین خطر وجود داشته و دارد. بنابراین آنچه که قرآن و سنت پیامبر را از تفسیرهای غلط و باطل حفظ کرده و می‌کند از سخنان امامان و روشنگری‌های ایشان بوده است. رهبری و اداره امور جامعه کاملترین شکل مدیریت جامعه، آن است که حاکم اسلامی، «امام معصوم» باشد تا مردم بهتر و بیشتر به اطاعت خدا بپردازند. امام الگوی کامل و مربی مردم «امام» به عنوان انسان کامل، الگوی جامعی در همه ابعاد انسانی است و بشر به چنین نمونه‌ای نیاز جدی دارد. ویژگی‌های امام الف_ تقوا و پرهیزکاری و برخورداری از ملکه عصمت. ب_ علم و دانش که از علم پیامبر«صلی الله علیه و آله» سرچشمه گرفته و متصل به علم الهی است. ج_ آراستگی به فضائل و سجایای اخلاقی در بالاترین درجات. د_ توان اداره جامعه بشری و مدیریت صحیح آن بر اساس آموزه های دینی. بنابراین وجود «امام» حی و حاضر، یک اعتقاد مستحکم و خدشه ناپذیر است. 🔹تلخیصی از کتاب نگین آفرینش(۱) ✍به قلم چمن خواه ادامه دارد(۲) @noonvalghalam1