چه زیباست که شب قدر، شب شهادت مولا علی (ع) با نوشتن برای تو یکی شده است... باز هم قرار است از دلتنگی بگویم و ایمان دارم که واژه‌ها هیچ وقت تمام نخواهند شد چرا که از دل می‌نویسم، از دل می‌گویم و با چشمانی اشکبار این روزها هر بامداد جمعه که منتظر آمدنش هستم، می‌خوانم: که کاش بازم تکرار شود، تکرار شوی، تکرار شویم که در این مرحله از هستی در این فریادهای عاشقانه زیبایی‌های با تو بودن و به یاد تو بودن بی پایان است. ملت‌های بسیاری آرزو دارند که کاش مانند تو را داشتند تا اینگونه به خودشان می‌بالیدن و برای دیگران رجز می‌خواندند که ما چنین سربازی داشتیم پاکباز، پاک‌باخته، عاشق، در انتظار شهادت که در یک صبح بلند، غریبانه و در جایی که مقدر شده بود روحش آسمانی شد.