#هوش_جنسی ۴ تلاش می کنیم چگونگی تأمین نیازهای اولیه ی کودک و رابطه ی آن با آزارهای جنسی را در حد توان بررسی کنیم. آگاهی از نیازهای اولیه و چگونگی تأمین آن ها در مراحل مختلف رشد متعادل کودک و نوجوان به آرامش والدین و پیشگیری از آسیب های مختلف کمک می کند. امروز تلاش والدین به خصوص در طبقات متوسط، نیمه مرفه و مرفه، تأمین بهترین ها برای معیشت خانواده و فرزندان است و در این مسیر از مرز آسایش عبور کرده و به سمت رفاه و تجمل گرایش پیدا می کنند. توجه داشته باشیم کودک و نوجوان نیاز به هیجان سالم دارند که حاصل تأمین نیازهای جامع آنان است. تمرکز بیش از حد بر تأمین خواسته ها و داشته های فرزندان سطح توقع و نارضایتی آنان را افزایش داده و نیاز به هیجان بیشتر را تقویت می کند و در نتیجه به سمت محرک و هیجان ناسالم گرایش پیدا می کنند و چرخه معیوب و مخرب خواسته ی بیشتر، دریافت بیشتر، نیاز به هیجان بیشتر شکل می گیرد. آیا دوران کودکی دانش آموزان آسیب دیده و کودکان در معرض آسیب از این منظر بررسی خواهد شد؟ تأکید می کنیم در فرآیند تأمین خواسته های فرزندان مقصریابی و سرزنش نمی کنیم. والدین مقصر نیستند علت اصلی در عدم آگاهی آنان در بینش و روش فرزندپروری است. در این باره در زمان مناسب توضیح می دهیم. خلاصه ی مطلب تأمین نیازهای زیستی: نیاز با خواسته تفاوت دارد؛ معیار و حد نیازهای زیستی آسایش است و نه رفاه؛ هر میزان از آسایش به سمت رفاه و تجمل حرکت کنیم به همان میزان از آرامش به سمت اضطراب خواهیم رفت. امنیت: در سلسله نیازهای اولیه، نیازهای زیستی اولین و امنیت دومین و مهم ترین نیاز است. قبلاً اشاره کردیم که امنیت یعنی درک جزء از کل و اطمینان از حمایت کل، انسان نیاز به اتصال به منشأ امنیت دارد و این منشأ در دوران کودکی پدرومادر هستند. والدین به عنوان منشأ امنیت فرزند باید مقتدر، محکم و در عین حال شادمان و مهربان و صبور باشند. این ویژگی ها نشانه ی اعتماد به نفس والدین است. چگونگی روبه رو شدن والدین با مسایل روزمره زندگی تأثیر مستقیم بر احساس امنیت فرزندان دارد. به هر اندازه والدین در برابر مسایل زندگی آرامش، صبوری و استحکام بیشتری دشته باشند، احساس امنیت در فرزندان بهتر و قوی تر شکل می گیرد. لازم به توضیح است که «احساس امنیت» با «داشتن امنیت» تفاوت دارد به این مثال توجه کنید، ایران کشوری امن است، در جنگ با کشور دیگری نیستیم، امنیت رفت و آمد در شهرها و جاده ها به میزان قابل قبولی تأمین است و در مجموع می توانیم ایران را کشوری با امنیت خوب ارزیابی کنیم. آیا «احساس امنیت» هم در ایران در سطح خوب و قابل قبولی است؟ چرا در حالی که امنیت در کشور در سطح خوب قرار دارد، سطح احساس امنیت بسیار پایین است؟ چگونه می توان سطح احساس امنیت را بالا برد؟ در این باره بیشتر توضیح خواهیم داد. ادامه دارد... [استاد سلطانی] t.me/shogherouyesh join @nooredideh