اسباب‌بازی یه چیزه و بازی یه چیز دیگه، پس اینکه ما چند میلیون اسباب‌بازی بخریم، بریزیم توی اتاق بچه‌هامون اصلا معنیش این نیست که بچه‌های ما دارن خوب بازی می‌کنن. همین‌جا یه مشکل اساسیِ ما با خیلی از خانواده‌هاست که میگن براش کلی اسباب‌بازی خریدیما اما باهاشون بازی نمی‌کنه!
من این رو بارها گفتم، اینجام بگم که اصلاً یکی از مشکلات بچه‌هایی که بازی نمیکنن اینه که اسباب‌بازی‌های زیادی دارن و همه در دسترس‌شون هستن و خب طبیعیه بچه مدام ذهنش آشفته است و ...
اما توی این نوشته می‌خوام یه چیز دیگه بگم و اون هم یه جمله است 👇👇
«برای اینکه بچه‌هاتون خوب بازی کنن، کافیه محیط رو غنی کنید، همین!»
غنی کردن محیط هم لزوماً با اسباب‌بازیایِ خریدنی که ما بهش میگیم اسباب‌بازیِ صنعتی نیست، یعنی شاید غنی کردن محیط با یه پوست موز یا چهار تا پتو متکا باشه! 🤔
یه سوال؛ قدیما چقدر اسباب‌بازی بود؟! قطعا از این صنعتی‌هاش خیلی کمتر بود اما ماها اکثراً خاطرات خوشی از بازی‌های کودکی داریم. هر موقع هم که بهشون فکر می‌کنیم چیز خاصی تو بچگی پیدا نمی‌کنیم غیر از توپ و لاستیک و چوب و سنگ و ...
مهم اینه که منِ پدر و مادر تشخیص بدم امروز نیازِ کودکِ من چی هست؟ امروز چطور باید محیط رو برای بازی کودکم غنی کنم فردا چطور؟! جالب هم اینه که یکسری چیزها همیشه کارکرد داره و هر موقع باشن محیط غنی شده محسوب میشه و این خیلی کار رو ساده می‌کنه 🧐
ساده شده‌ی این حرف اینه که ما سه منبع اصلی اسباب‌بازی داریم و فقط یک دسته از اون‌ها اسباب‌بازی‌های صنعتی یا همونایی که توی فروشگاه‌ها می‌خریم هستن و از قضا اون دو دسته دیگه اسباب‌بازیای بهتری هستن.
برای امشب بسه، مطلب بعدی رو بخونید 😉
-----------
پی‌نوشت۱. این مطلب رو باید خیلی قبل‌تر می‌نوشتم، ببخشید یادم رفته بود! 😬😬
پی‌نوشت ۲. اینکه تو این وضع و اوضاع بازم کانال‌های فرهنگی رو دنبال می‌کنید، یعنی شماها آخرشید 😂
#اسباب_بازی
#حمید_کثیری
Join 👉 @nooredideh