و 💠پیام مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی دامت برکاته به ششمین کنگره کانون تربیت اسلامی (معلم، محور تمدن نوین اسلامی) 📜متن پیام معظم له بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله ربّ العالمین و الصلاة و السلام علی اشرف االنبیاء و المرسلین محمد صلی الله علیه وآله الطاهرین قال الله الحکیم فی کتابه الکریم: « هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ » (سوره جمعه، ۲) او آن خدایی است که در میان مردمِ درس ناخوانده پیامبری از خود آنان برانگیخت تا آیات او را بر آنان فروخواند و ایشان را تزکیه و پاکیزگی بخشد و کتاب و حکمت را به ایشان بیاموزد و حال آنکه پیش از آن در گمراهی و ضلالت آشکار بودند. تزکیه و تعلیم کتاب و حکمت دو رسالت اصلی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ذکر شده است که البته این مهم با تلاوت و تمسک به آیات الهی قرآن کریم محقق خواهد شد و تبیین آیات و محتوای قرآن را هم بر عهده »راسخون فی العلم« یعنی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و ائمه اطهار علیهم السلام گذاشته است که فرمود: « وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ»(آل عمران، ۷ ) اسلام دینی است که از همان ابتدا دعوت به خواندن کرد و به قلم سوگند می خورد و تعلیم و تعلم را وظیفه ای عمومی می داند. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در اهمیت علم و دانش و علماء می فرمایند: « العلِمُ وَديعَةُ اللّه ِ في أرضِهِ ، و العُلَماءُ اُمَناؤهُ عَلَيهِ ، فَمَن عَمِلَ بِعِلمِهِ أدّى أمانَتَهُ ، و مَن لَم يَعمَلْ كُتِبَ في ديوانِ اللّه ِ تَعالى أنَّهُ مِنَ الخائنينَ»(بحارالانوار، ج۲ ،ص۳۶ ) رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: علم و دانش، امانتی الهی در زمین است و علماء و دانشوران امانتداران پروردگار برآن هستند، پس هر کس به علم و دانش خویش عمل کند ادای امانت کرده است و هر کس هم که به علم و دانشی که فرا گرفته عمل نکند، نام او در زمره خائنین و خیانتکاران ثبت و ضبط خواهد شد. حضرت امام علی علیه السلام نیز در اهمیت فراگیری علم و دانش فرمودند: « جُلُوسُ سَاعَةٍ عِنْدَ اَلْعُلَمَاءِ أَحَبُّ إِلَى اَللَّهِ تَعَالَى مِنْ عِبَادَةِ سَنَةٍ لاَ يُعْصَى اَللَّهُ فِيهَا طَرْفَةَ عَيْنٍ وَ اَلنَّظَرُ إِلَى اَلْعَالِمِ أَحَبُّ إِلَى اَللَّهِ تَعَالَى مِنِ اِعْتِكَافِ سَنَةٍ فِي اَلْبَيْتِ اَلْحَرَامِ وَ زِيَارَةُ اَلْعُلَمَاءِ أَحَبُّ إِلَى اَللَّهِ تَعَالَى مِنْ سَبْعِينَ حَجَّةً وَ عُمْرَةً »(ارشادالقلوب دیلمی، ج1 ،ص1۶۶ ) امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: ساعتی زانوی تعلیم زدن و نشستن در محضر علماء و دانشمندان، نزد خدای متعال محبوبتر و دوست داشتنی تر است از یک سال عبادتی که در آن حتی به اندازه چشم برهم زدنی نافرمانی پروردگار نگردد و نگاه کردن به عالم در نزد خدا دوست داشتنی تر است از یکسال اعتکاف در بیت الله الحرام و زیارت و مالقات علماء نزد خدای متعال از هفتاد حج و عمره دوست داشتنی تر و محبوبتر است! این احادیث نمونه هایی از اهمیت علم و عالم و تعلیم و تعلّم در معارف اسلامی است و اهمیت جایگاه معلم در آموزه های دینی ما طوری است که به تعبیر حضرت امام خمینی رضوان الله تعالی علیه معلمی را شغل انبیاء می داند و چون رسالت پیامبران، تزکیه و تعلیم کتاب و حکمت و یا تربیت و تعلیم و یا پرورش و آموزش بوده است، بنابراین معلمین عزیز و گرانقدر نیز باید جایگاه خود را اینگونه بدانند که سرنوشت نفوس مستعدهای را در اختیار آنان گذارده اند و اگر معلمی تلاش کند می تواند این نفوس را احیاء کند و با تحویل دانش آموزان مهذّب و دانشمند به جامعه موجبات سعادت و پیشرفت جامعه را فراهم نمایند. قال علیٌ علیه السلام: «الناسُ ثلاثةٌ: فعالِمٌ ربَّانيٌّ، ومتعلِّمٌ على سبيل نجاةٍ، وهمَجٌ رعاعٌ أتباعُ كلِّ ناعقٍ، يميلون مع كلِّ ريحٍ، لم يستضيئوا بنور العلم، ولم يلجئوا إلى ركنٍ وثيقٍ» حضرت امام علی علیه السلام فرمودند: مردم سه دسته اند، اول عالمان ربانی و خداشناس هستند و دوم دانش آموزان، دانشجویان و طلابی که برای نجات و رهایی خود، بدنبال علم آموزی هستند و سوم نادان هایی که از علم و دانش بی بهره اند و به دنبال هر صدایی راه می افتند و یا با هر بادی حرکت می کنند، اینان از نور علم و دانش بهرهای نبرده اند و تکیه گاه محکمی هم ندارند. (نهج البلاغه، حدیث 1۳۹)