#زنگ_تاریخ🔔 ⚡️رویدادهای مهم کشور از سال ۱۳۴۲تا ۱۳۵۷ 🗓روزنگار ۱۴ بهمن ماه 📌۱۴بهمن ماه ۴۹: یکی از موضوعاتی که رژیم پهلوی همواره بابت آن به سخنرانان مذهبی تذکر داده و سخت‌گیری می‌نمود، مسأله فلسطین و نپرداختن به آن از سوی وعاظ و روحانیون بود. از آنجایی که مسأله فلسطین یک مسأله اسلامی بود، لذا این توصیه‌ی رژیم هرگز مورد توجه علماء و روحانیون قرار نگرفته و همواره به آن اشاره می‌شد. علاوه بر یادآوری مسأله فلسطین در سخنرانی‌ها، روحانیون و انقلابیون از نظر مالی و مادی نیز کمک به مردم فلسطین را از وظایف خود می‌دانستند. در اسناد ساواک می‌بینیم که رژیم به دنبال قطع کردن جریان کمک مادی به فلسطینی‌ها بوده است. در سند زیر که به سال 1349 باز می‌گردد به این موضوع اشاره شده است: «چون تصور می‌رود که مطهری و یا دو نفر واعظ دیگر به طور پنهانی مبادرت به ارسال پول موصوف به فلسطین نمایند، علیهذا دستور فرمائید به وسیله منابع مربوطه … مراقبت لازم معمول و هرگونه اطلاعی در مورد ارسال پول‌های جمع‌آوری شده به وسیله نامبردگان به خارج از کشور واصل شد مراتب را سریعاً گزارش نمایند» 📌۱۴بهمن ماه ۵۷:  پس از بازگشت حضرت امام خمینی(ره) به ایران (1357/11/12) انقلابیون می‌کوشیدند اوضاع را در دست بگیرند اما دولت بختیار خود را دولت قانونی ایران می‌دانست. دیپلمات یکی از کشورهای اروپای شرقی مقیم ایران اوضاع را این گونه توصیف کرده بود: «در موقعیت فعلی هیچگونه امیدی برای بهبود وضع داخلی ایران و شانسی برای بختیار و یارانش وجود ندارد… با فشاری که خمینی بر دولت وارد می‌نماید، بعید به نظر می‌رسد که بختیار بتواند بر اوضاع مسلط شود… او روز به روز در موفقیت خود امیدوارتر می‌شود… دولت آقای بختیار در این جریان بازنده اصلی است زیرا مخالفین به تاکتیک‌های مخالف دولت آشنایی دارند… دولت بختیار با سیاستهای مختلف خود سعی دارد هرچه بیشتر وقت به دست آورد و سعی دارد با این تاکتیک نیروهای موافق خمینی را دچار بی‌تفاوتی نماید…» (نک: انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، کتاب بیست و پنجم، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1386: گزارش سری با عنوان اظهارات یک نفر دیپلمات یکی از سفارتخانه‌های بلوک شرق در تهران پیرامون اوضاع ایران، ص 250-251) امروز مردم شهرهای دیگر کشور مانند قم و مشهد به تظاهرات و راه‌پیمایی پرداختند. (نک: همان، ص 255 و 257) براساس سند زیر (گزارش نوبه‌ای شماره 174 فرمانداری نظامی اصفهان و حومه) اوضاع شهر اصفهان چنین بود: روحیه پرسنل نظامی و انتظامی متوسط بود. مردم در مکانهای مذهبی چون مساجد جمع شده و به سخنرانی واعظین انقلابی گوش می‌دادند. مساجد در این زمان محل تبادل اخبار و اطلاعات درباره دیگر نقاط کشور نیز بود. براساس اعلامیه‌ای که در مسجد حکیم اصفهان قرائت شد همافران بندرعباس همبستگی خود را با انقلاب اسلامی اعلام کرده بودند. یکی از خواسته‌های عمده انقلابیون، اخراج نیروهای آمریکائی و انگلیسی از ایران و درپیش گرفتن سیاستهای ضد آمریکایی بود. شعارهای مردمی بر حمایت از شورای انقلاب، رهبری حضرت امام خمینی(ره) و استقرار نظامی جمهوری اسلامی تأکید می‌کرد. فرماندار نظامی هم برای حفظ وضع شهر استقرار نیروها در شهر برنامه‌ریزی کرد… @noorolhodaa www.noorolhoda85.blog.ir