گاهی حکمتی در پیش است حکمتی که ما از آن بی خبریم گاهی در نوک قله، دره‌هایی هم یافت می‌شود که برای رسیدن به قله، لاجَرَم باید از آنها عبور کرد شاید کمی عجولانه باشد که دم از شکست بزنیم خط قرمز ما اسلام است و جمهوری اسلامی که بحمدالله در اوج اقتدار است باید صبور بود چه بسیار شکستهایی که به ظاهر شکست بود و در باطن بزرگترین فتوحات را در پی داشت... مثل صلح حدیبیه که در ظاهرا شکست بود و سال بعد به فتح مکه منجر شد مثل صلح امام حسن که منجر به حفظ اسلام و دین خدا شد و در اوج آن کربلا، پیروزی خون بر شمشیر، که در همان لحظات اول زنی از جنس نور فریاد زد: ما رایت الا جمیلا او شاید چنین روزهایی را میدید که میلیون‌ها زن و مرد در سوگ آن ۷۲ تن مانند مادر بچه مرده زجه می‌زنند و در طرف مقابل هیچ اثری از سپاهیان دشمن در زمین نیست... آری او پیروزی خون بر شمشیر را می‌دید چیزی که فهمش برای مردم آن زمان چیزی شبیه به رویا بود... اکنون وقت صبر است، صبری از جنس شناخت نقاط ضعف و تقویت نقاط قوت به امید فتحی قریب...