🔹و هیچ‌گاه درصدد شِفابخشی دیگران برنیائید. 👈به این معنا که وقتی با هر بیمار یا انسانِ دردمند یا مشکل‌داری برخورد می‌کنید، 👈خود را شِفا بدهید. 💎پذیرش مسئولیت به این فرم است که شما خود را شفا می‌دهید تا حالا آن شخص خوب شود. 💎اگر می‌خواهید آن را شفا بدهید یعنی مسئولیت درد آن را شما بر عهده نگرفته‌اید. 🔹 وقتی می‌گویید: او مریض شده است و من می‌خواهم کمکش کنم... این راه خطا است. 👈و وای به انسانی که فکر می‌کند می‌تواند به بقیه کمک کند‌. ☘خیرین زیادی را در زندگی‌ دیده‌ام که بعد از سالها کارخیر، گرفتار افسردگی شده‌اند. 👈چون همواره دوست داشتند به بقیه کمک کنند و خود را فراموش کرده بودند. 🔹الان به این نتیجه برسیم که ما نمی‌خواهیم حال بقیه را خوب کنیم. 👈قصد داریم خود را شفا دهیم. 💎اگر با یک بیمار روبرو می‌شوم، 👈 قصد شفای آن بیمار را ندارم بلکه می‌خواهم خود را شِفا دهم. 💎و این نیاز به بینشی دارد که انسان به درک تن واحده یا درک پیکره‌ی آدمیت برسد، 👈 که بفهمد آن دیگری وجود ندارد، 👈آن خود من هستم. 👈و بایستی که خود را شِفا بدهم تا مشکل طرف مقابل هم حل بشود. 🔹دقت کنید چقدر اختلافات خانوادگی، درگیری‌های بین انسان‌ها کم می‌‌شود‌. ☘تصور کنید در هر اختلافی که با دیگران به وجود می‌آید، 👈سریع مسئولیت آن را بر عهده بگیرید و خود را مسئول ماجرا بدانید، این‌گونه دیگر با کسی درگیر نمی‌‌شوید. ☘به‌ظاهر می‌گویید: من اگر این‌گونه رفتار کنم، همه از من سوء استفاده می‌کنند! 👈به‌هیچ عنوان سوء استفاده‌ای اتفاق نمی‌افتد و شما با مسئولیت‌پذیری، مدار زندگی خود را عوض می‌کنید. 🔹و افرادی که در مسیر زندگی شما قرار می‌گیرند، 👈 انسان‌های متفاوتی می‌شوند و دیگر درگیر آن ماجراهای قبلی نمی‌شوید. 🔹اما اگر جنگ کردید و به نبرد برخواستید. 👈خود شما هم از جنس همان مشکلات خواهید شد. پس می‌گوید: 📚 «آنها نیازی به کمک یا درمان ندارند، بلکه این شمایید که محتاج شفائید. شمایید که باید خود را شِفا ببخشید.» 🔹و این نکته‌ی بسیار مهمی است، 👈 که یک لحظه احساس نکنید که در حال کمک به کسی هستید، کسی را شِفا می‌بخشید یا حال کسی را خوب می‌کنید. 💎هر لحظه که به دردمندی می‌رسید، 💖احساس کنید که می‌خواهید خود را درمان کنید. #علی_مقدم #شرح_محدودیت_صفر #فصل_پنجم_قسمت_هشتم #آیا_استثنائی_وجود_دارد