☘️امروز می‌خواهیم در مورد ذهن و قلب با هم صحبت کنیم که هر کدام چه کاربردی دارد. چون ما وقتی ذهن می‌گوییم، یاد مسائل مادی می‌افتیم و وقتی قلب می‌گوییم یاد مسائل روحانی و معنوی می‌افتیم. 🔹ببینید، چهارچوب کلی را ذهن یا عقلانیت یا درایت مشخص می‌کند. 👈اینکه من در یک راه صحیح هستم، زندگی من در مسیر درستی است را باید عقل مشخص کند و دقیقاً بسنجم که تمام پارامترها درست قرار گرفته است، چیدمان آن صحیح است و با نیکی این مسیر طی می‌شود. 👈پس این چهارچوبی است که باید با ذهن یا عقل مشخص کنیم. ☘️اما زمانی‌که گام بر می‌دارید گاهی انحراف‌های کمی اتفاق می‌افتد که این انحراف‌ها عموماً نفسانی هستند. یک نوع حماقت است که برای بشر اتفاق می‌افتد. 👈این انحرافِ کم را با قلب بسنجید که الآن درست یا غلط می‌روم. 💎پس مسیر کلی را با عقل و درایت خود انتخاب کنید و جزئی‌هایی که سبب می‌شود زاویه ما کمی با خالق بهم بخورد را با قلب مشخص کنید. 🌱مثال می‌زنم، فرض می‌کنیم که من می‌خواهم یک کار ساده کنم؛ این کار ساده بدون هیچ نیازی به حضور پروردگار در زندگی خود انجام می‌دهم و هیچ مشکلی هم نیست اما برای اینکه تمرین قلبی خوبی داشته باشید و احساس کنید که دل شما با پروردگار وصل است یک نوع تأیید هم در قلب‌ خود دریافت کنید. 💚مثلاً یک حدیث جالب قدسی هست که ″حتی نمک آش خود را هم از ما بخواهید.″ 👈این منظور نیست که من دیگر از سوپرمارکت نمک تهیه نکنم؛ خیر، باید پول دهید و تهیه کنید اما وقتی می‌گوید از ما بخواهید 👈یعنی بهانه پیدا کنید که با ما در ارتباط باشید.