آنگاه به هر چیزی که دست بزند، برکت به آن بخشیده می‌شود. تصور کنید هنرمندان ما این فن را یاد بگیرند و بعد شروع به خلق آثار هنری کنند. خداروشکر کشور ما از لحاظ هنرمند، کم ندارد. این خاک کشور عزیزمان، عجیب هنرپرور است. 《هنر نزد ایرانیان است و بس》 واقعا از دیرباز مردم کشور ما استعداد خلق هنری بالایی داشته‌اند و می‌توانستند با کمترین امکانات یک اثر هنری خلق کنند. فقط کافيست که مردم یاد بگیرند که با این استعداد، هنرشان را با قلب‌شان تولید کنند. یعنی قلب را حسابی صیقل بزنند و از کینه و نفرت خالی کنند. بدانید تجارب زندگی، خشم، ازدست دادن، توهین و هر زجری که کشیدید در واقع همه‌ی این‌ها خوراک قلب‌تان است. یعنی آنچه که بدبختی و نکبت داشته‌اید، خوراک قلب است. آنها را به قلب بدهید تا قلب تبدیل به آگاهی کند و اگر به قلب ندهید، رنجشی می‌شود که هر روز باید با روانکاوی حل کنید. چون قلب جایگاه روح الهی است پس هر چه که به آن بدهید، تبدیل به احسن می‌کند، و به شما باز می‌گرداند‌. بعضی از سخنان بزرگان که خداوند در قلب‌های غمگین هست، منظور این نیست که قلب غمگین خوب است، منظور این است که غم را به قلب بدهید و آگاهی بیرون بدهد یعنی رنجش‌ها را در قلب‌تان پاک کنید. اگر رنجش‌ها را در کلام پاک کنید، ممکن است روابط سطحی خوب شود و اگر رنجش‌ها را در قلب پاک کنید، تبدیل به نور می‌شود. هم‌زبانی‌ها اگر شیرین‌تر است همدلی از هم‌زبانی بهتر است یعنی هم‌دل می‌شوید. دو انسان می‌توانند، مرزهای بین‌شان را دقیق و شفاف بیان کنند، می‌توانند دل‌هایشان را صیقل دهند و از قلب به هم متصل شوند. این از هر گونه مشاوره و روانشناسی و صحبت کردن، بهتر است. چون قلب‌ها باهم سخن می‌گویند. و در عین حال قلب‌ها ایرادها را بیشتر نمایش می‌دهند چون قلب قدرت دروغ گفتن ندارد. اگر قلب بدش بیاید و ناراحت شود، نمایش می‌دهد و این نمایش مزیتی دارد که فرصت پاک کردن بهتری را در اختیار ما قرار می‌دهد و خیلی زود پاکش کنیم. پس تصور کنید که این سرزمین عارف‌خیز هنرمندپرور، شروع به تولید آثار هنری کند که این آثار هنری را هر کسی ببیند، حس کند که آن زنده است و بفهمد که آن روح دارد و به هیچ‌عنوان نتوان نور آن را کم کرد. و همیشه نوری از خود متصاعد کند. https://eitaa.com/noorveshghelahi