💎وقتی انسان به «هیچ» برسد و چیزی نداشته باشد؛ 💖 آن‌ موقع تازه خدا جلوه‌گر می‌شود.  ☘در داستان‌ها، هم از امام صادق و هم از ابن‌سینا هست که یک نفر گفت: من خدا را نمی‌شناسم، چطوری او را بشناسم؟!   او را در آب انداختند، لحظه‌ی آخر که‌ در حال خفه‌شدن بود، او را بالا کشیدند، گفتند: ❓لحظه‌ی آخر چه شد؟ گفت: آن لحظه‌ای که دیگر واقعا دیدم در حال خفه شدن هستم، انگار یک نیرویی بود که می‌توانست مرا نجات دهد و آن خدا بود. 💎 و این دقیقا همان حالت صفر است. ☘شاید شما هم تجربه کرده باشید، گاهی که به یک ناامیدی محض می‌رسید؛ دیگر هیچ راهی نیست، تازه آن زمان یک چیزی درون‌مان بروز می‌کند و می‌گوید: ✨«من هستم»، ✨«من حمایتت می‌کنم»، ✨و این حالت صفر است. ☘تفاوت مقام فقر و فنای جناب عطار را هم برای شما بیان می‌کنم: 🔹 فقر آن است که شما هر چه دارید را دور بیاندازید. 👈 یعنی همه وجودتان خداوند بشود. 🔹 فنا یعنی این‌که دیگر همان فقر را هم دور بریزید. 👈یعنی شما دیگر، واقعا هیچ چیزی نداشته باشید. 👈این مقام فنا است. 👈 که در این‌جا شما می‌توانید به حالت صفر برسید.