حرکت از ظلمت به سمت نور نیاز به ایمان دارد. همانطور که حرکت از نور به ظلمت نیاز به کفر دارد، ایمان یعنی روشن شدگی یعنی تاباندن و پر نورکردن. کفر یعنی پووشاندن و تاریک کردن. پس ما هر چه در بندهای نفسانی خودمان و فکرهای سطح پایینمان گرفتار شویم این یعنی بیشتر در کفر به سر میبریم. و کمی نور هم که پیدا کردیم آنها را هم تاریک میکنیم. اگر یک کمی که بعد از دوران نور خاری کردید و یا مراقبه با نور انجام دادید تونستید حس خوبی به نور داشته باشید و پروردگار خودش را در قالب نور قلب شما به نمایش میگذارد، این قدر نور خودتان را بدانید چون نور اگر بهش رسیدگی نکنیم و حقیقت نور را درک نکنیم بعد از یک مدت وارد ظلمت میشه دوباره بر میگردیم به نقطه قبلی دوستان زیادی به بنده پیام دادن گفتن ما حس و حال معنویمان خوب میشود فردا دوباره خراب میشود یعنی یک نوری را گرفته ایم و همین نور را دوباره فردا از دست میدهیم چرا؟ به دلیل اینکه ما یاد نگرفتیم این نور را هر روز بیشتر و بیشترش کنیم و نور بسیار زاینده هست. یعنی نور انشعاب دهنده و زاینده و گسترده دهنده است. اگر ما آن را گسترش دهیم زندگی در نور ما آغاز میشود. اما اگر امروز شما حال معنوی خوبی را تجربه کردید و بعد آن را رها کردید و وارد واقعیت جهان پلید درون و جهان پلید بیرون بعد از یک مدت یک. کمی نوری که از تو دزدیده میشود پس نور ربوده میشود. #علی_مقدم #فرش‌تاعرش https://eitaa.com/noorveshghelahi