✅ *«خلاقیت»؛موتور جستجوی عدالت*
قسمتی از یادداشت نوید فلاحت به مناسبت هفته خلاقیت
🔶تصور کنید مسئله اصلی چند درصد اهالی یک شهر ،بحران ترافیک، ساختوساز، محیطزیست و بسیاری از مؤلفههای حیاتی در شهر است؟ بسیار و بسیار.
میتوان گفت برای هر مسئلهای راهحلی وجود دارد! از همان راهحلهای همیشگی که از دل کلی تجربه مدیریتی و جلسات فنی بیرون میآیند. مسئله آب را آبشیرینکنها، مسئله معابر را فلان شرکت آسفالت و مسئله فناوری و ارتباطات را هم جمعی از متخصصان پاسخ خواهند داد؛ چه دور چه نزدیک، چه گران و چه بهینه.
اما در نوآوری اجتماعی، موضوع جدیتر از احصای مسائل و یافتن پاسخهایی متقن برای آنهاست. موضوع نوآوری اجتماعی فقط رسیدن به یک محصول دانشبنیان یا فناوریای پاسخگو نیست؛ موضوع حیاتیتر است و باید به این مسئله جدیتر و ژرفتر نگاه کنیم.
همسویی نوآوری اجتماعی و نوآوری شهری آنجایی شروع میشود که طیفی از شهروندان بدون آنکه در اتاقهای فکر شهری یا در هسته اصلی شرکتی بزرگ و در قامت یک پیمانکار قوی و جسور قرار بگیرند، بتوانند راهحلی برای مشکل شهر طراحی کنند. در واقع یکی از جبهههای نوآوری در شهر، ایجاد بستر مشارکت جامعه خلاق در طراحی راهحلهای تحققپذیر است.
🔶نوآوری در شهر، ایجاد بستری خلاق برای مشارکت همگان است، آنچنان که شهر باید «سکوی توزیع عدالت» باشد.
در سالهای اخیر با بهوجودآمدن کارخانههای نوآوری، مراکز نوآوری شهری و ادارهها و تشکلهای مختلف -که مأموریتی در جهت توسعه خلاقیت دارند- اتفاقات مثبتی پیشآمده اما مدیریت شهری باید بداند که نیاز و درخواست شهروندان، فقط رتقوفتق گرههای زیستی نیست. تعریف درستتری از توسعه در شهر را میتوان در مفهوم عدالت جستجو کرد؛ دیدهشدن و شنیدهشدن، به همین سادگی.
نوآوری و خلاقیت برای پاسخ به نیاز آنهایی است که در قسمتهای نزدیکتری به قله خودشکوفایی و خلاقیت هستند.
🔶نادیده گرفتن یا برنامه نداشتن برای استعدادها مسیر نوآوری را فقط برای برنده های همیشگی گلباران می کند. این هر چه باشد مدیریت نوآورانه نیست.
✍متن کامل یادداشت:
https://www.instagram.com/p/C6Br0rKoYI4/?igsh=cGwzYmtkYjM5cnE5
🟣 مدرسه نوآوری نوپدید
@nopadid_com
.