و هنوز در پسِ این همه اندوه می‌شود پنجره بود رو به خیابانِ سکوت؛ می‌شود واژه‌ای ساخت و برایش جان داد؛ می‌شود حالِ کسی را فهمید سفره‌ی دلتنگی او را برچید میشود کوچه‌ی بن‌بست نبود