🔸امام صادق سلام الله علیه پرسش‌های زير را از طبيب هندی پرسيدند : 👇
⁉️چرا جمجمه سر چند قطعه است؟
⁉️چرا موي سر بالای آن است؟
⁉️چرا پيشانی مو ندارد؟
⁉️چرا در پيشانی ، خطوط و چين وجود دارد؟
⁉️چرا ابرو بالای چشم است؟
⁉️چرا دو چشم ، مانند بادام است؟
⁉️چرا بينی ميان چشم هاست؟
⁉️چرا سوراخ بينی در زير آن است؟
⁉️چرا لب و سبيل بالای دهان است؟
⁉️چرا مردان ريش دارند؟
⁉️چرا دندان پيشين ، تيز تر و دندان آسياب ، پهن و دندان بادام شكن ، بلند است؟
⁉️چرا كف دست‌ها مو ندارد؟
⁉️چرا ناخن و مو جان ندارند؟
⁉️چرا قلب مانند صنوبر است؟
⁉️چرا شُش دو تکّه است و در جای خود حركت می كند؟
⁉️چرا کبد (جگر) خميده است؟
⁉️چرا دو زانو به طرف پشت خم و تا می گردند؟
⁉️چرا گام های پا ميان تهی است؟
❌ طبيب هندی در پاسخ به تمامی پرسش‌های بالا گفت : نمی دانم.
✅ امام فرمود : من علّت اين ها را می دانم ، طبيب گفت : بيان كن.
‼️امام علیه السلام فرمود : 👇
✅ جمجمه به دليل اينکه ميان تهی است ، از چند قطعه ، آفريده شده است و اگر قطعه قطعه نبود ، ويران می شد ، بنابراين چون چند قطعه است ، ديرتر می شكند.
✅ مو در قسمت بالای سر است ، چون از ريشه آن روغن به مغز می رسد و از سر موها كه سوراخ است ، بخار ها بيرون می رود و سرما و گرمایی كه به مغز وارد می شود ، دفع می شود.
✅ پيشانی مو ندارد ، برای آنكه روشنایی به چشم برسد.
✅ خطّ و چين پيشانی نيز عرقی را كه از سر می ريزد ، نگه می دارد تا وارد چشم ها نشود و انسان بتواند آن را پاک كند ، مانند رودخانه ها كه آب های روز زمين را نگهداری می كنند.
✅ ابروها بالای دو چشم قرار دارند تا نور به اندازه ی کافی به آن ها برسد ؛ ای طبيب ، نمی بينی وقتی شدّت نور زياد است ، دست خود را بالای چشم ها می گيری تا روشنی به مقدار کافی به چشم‌هايت برسد و از زيادی آن پيشگيری كند؟!
✅ بينی بين دو چشم قرار دارد تا روشنايی را بين آن ها به طور مساوی تقسيم كند.
✅ چشم ها شکل بادام هستند تا ميل دوا در آن فرو برود و بيرون آيد ؛ اگر چشم چهار گوش يا گرد بود ، ميل در آن به درستی وارد نمی شد و دوا به همه جای آن نمی رسيد و بيماری چشم درمان نمی شد.
✅ خداوند سوارخ بينی را در زير آن آفريد تا فضولات مغز از آن پايين بيايد و بو از آن بالا رود. اگر سوراخ بينی در بالا بود ، نه فضولات از آن پايين می آمد و نه بوی چيزی را در می يافت.
✅ سبيل و لب را بالای دهان آفريد ، تا فضولاتی را كه از مغز پايين می آيد ، نگه دارد و خوراک و آشاميدنی به آن آلوده نگردد و آدمی بتواند آن ها را از آلودگی پاک کند.
✅ برای مردان محاسن (ريش) را آفريد تا نيازی به پوشاندن سر نداشته باشند و مرد و زن از يكديگر مشخّص شوند.
✅ دندان های پيشين را تيز آفريد تا گزيدن آسان گردد و دندان های آسياب را برای خرد كردن غذا پهن آفريد ، و دندان نيش را بلند آفريد تا دندان های آسياب را مانند ستونی كه در بنا به كار می رود ، استوار كند.
✅ دو كف دست را بی مو آفريد تا لمس كردن با آن ها صورت گيرد. اگر کف دست مو داشت ، وقتی انسان به چيزی دست می کشيد به خوبی آن را حس نمی کرد.
✅ مو و ناخن را بی جان آفريد ، چون بلند شدن آن ها زشت و کوتاه کردن آن ها زيباست. اگر جان داشتند ، بريدن آن ها همراه با درد زيادی بود.
✅ قلب را مانند صنوبر ساخت ، چون وارونه است. سر آن را باریک قرار داد تا در ريه ها در آيد و از باد زدن ، ريه خنک شود.
✅ كبد را خميده آفريد تا شكم را سنگين كند و آن را فشار دهد تا بخار های آن بيرون رود.
✅ خم شدن زانو را به طرف عقب قرار داد تا انسان به جهت پيش روی خود راه رود و به همين علّت حركات وی ميانه است و اگر چنين نبود ، در راه رفتن می افتاد.
✅ پا را از سمت زير و دو سوی آن ، ميان باريک ساخت ، برای آن كه اگر همه ی پا بر روی زمين قرار می گرفت ، مانند سنگ آسياب سنگين می شد. سنگ آسياب چون بر سر گردی خود باشد ، كودكی آن را بر می گرداند و هر گاه بر روی زمين بيافتد ، مردی قوی به سختی می تواند آن را بلند كند.
⚠️ آن طبيب هندی گفت : اين ها را از كجا آموخته ای؟ امام فرمود : از پدرانم و ايشان از پيامبر صلی الله علیه وآله و او از جبرئيل ، امين وحی و او از پروردگار كه مصالح همه اجسام را می داند.
👈طبيب هندى كه چنين شخصيت علمى را در عمرش نديده بود ، به فكر فرو رفت. آنگاه در حالى كه محو تماشاى سيماى امام بود ، چنين لب به سخن گشود:
☝- تصديق مى كنم و شهادت مى دهم كه جز خداى يگانه ، خدايى نيست و محمد فرستاده اوست. به خدا سوگند ، تاكنون كسى را در طب ، عالم تر از تو نديده ام ...
📚بحارالانوار 14/478