شما فقط استرس دارید. شاید هم کمی نگرانید. نگران کشور، مردم، امنیت خودتون و بچه هاتون. شما کمی میترسید که نکنه بین این سگ‌های وحشی هار، گیر بیفتید. شما ناراحتید از مماشات... اما بعضیا تو همین کشور هستند که شب و روز بیدارن. اینا از وجب وجب خاک وطن مراقبت میکنند. جون بچه‌های تو براشون عزیزتر از جون خودشونه. رفقاشون دارن پر می‌کشند. شوق پرواز دارند و ارزوی شهادت، اما از طرفی غیرتشون وادارشون میکنه به انتظار انتقام در دنیا. چه تضادهای مقدسی... چه انتظار سخت و طاقت فرسایی... چه زخم زبون های سنگینی... چه گریه های مخفی در هیات و حرم و بالا سر قبر شهیدای این روزا... برای همشون دعا کنیم. سایه تون رو سر همه ی ماها، مردان بزرگ بی ادعا