🌻زمان را با ذکر شکار می‌کرد، با ذکر نفس می‌کشید. 🌻در خانه بیشتر ذکر «یا هادی» و «یا الله» را می‌گفت. گاهی با چشمان بسته، ذکر «یا ستّار» بر لب داشت. 🌻می‌خواست به جایی برود، هنگامی که از منزل خارج میشد، زمانی که برای دیدن کسی به اتاق بیرونی می‌رفت، ذکر «یا ستّار» را می‌گفت. همیشه ذکر می‌گفت. 🌻می‌رفت کتاب بردارد، در همین زمان کوتاه ذکر می‌گفت. بعد از ذکرِ رکوع و سجود نمازش، «یٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمٖینَ» را زمزمه می‌کرد. (این بهشت، آن بهشت، ص٢۶؛ بر اساس خاطرۀ حجت‌الاسلام و المسلمین علی بهجت) @olamaerabane