✍استاد صفایی حائری ما خیال می‌کنیم که آمده‌ایم تا خانه‌ای بسازیم، بَزمی بسازیم و همین‌که خانه‌مان را خراب می‌کنند و بَزممان را به هم می‌زنند ناله می‌کنیم و بانگ برمی‌داریم که : مسلمانی نیست . . . خدا نیست . . . بی‌خبر ! بی‌خبر ! آنها می‌خواهند تو را بسازند و این است که بَزمت را می‌سوزانند، که خانه‌ات را خراب می‌کنند، که محبوب‌هایت را می‌شکنند، که مگر برخیزی. خرابت می‌کنند، تا آباد شوی. دیوارهایت را می‌ریزند تا به وسعت برسی و این است که تو باید خودت بخواهی و طلب کنی و اگر نخواستی و کردند، شکر کنی و یا لااقل صبر داشته باشی تا بارور شوی، نه آنکه جزع بزنی و فریاد، که فریاد در زیر این گنبد کبود خریداری ندارد . . . @olamaerabane