در جنگ صفين، فردى خدمت حضرت على (ع) رسيد و تقاضاى مصالحه كرد تا معاويه و يارانش به شام برگردند و حضرت نيز به همراه سپاهيان خود، به عراق برگردد؛ امام على (ع) ضمن رد اين پيشنهاد، علت اصرار خود را بر ادامه‌ي مبارزه، اقامه‌ي امر به معروف و نهى از منكر ذكر كرده و فرمود: انَّ اللَّهَ تَبارَكَ وَ تَعالى لَمْ يَرْضَ مِنْ اوْلِيائِهِ انْ يُعْصَ فِى الْارْضِ وَ هُمْ سُكُوتٌ مُذْعِنُونَ لا يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ لا يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ فَوَجَدْتُ الْقِتالَ اهْوَنُ عَلَىَّ مِنْ مُعالَجَةِ الْاغْلال فى جَهَنَّمَ؛ خداوند از اولياى خود راضى نيست كه در هنگام گناه در روى زمين، آنها ببينند و بدانند و ساكت باشند و امر به معروف و نهى از منكر نكنند. از اين جهت جنگ را بر خودم آسانتر از تحمل غُلهاى جهنم يافتم. وقعة صفين، النص، ص: 474؛ شرح نهج البلاغة لابن أبي الحديد، ج2، ص: 208؛ بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج32، ص: 526. @omeabiha1