سرمایه داری به جای زندگی و خوشبختی ، تصویر ان را به انسان ها میفروشد جامعه‌ای که در یک فردگرایی مفرط به دنبال خوشبختی شخصی خودش می گردد ، تصویر را میشود بی نهایت تکثیر داد اما واقعیت را نه ، ویترین رو میشه ساخت و به هزاران نفر نمایش داد و نهایتاً کالای ان را نگه داشت . رقابت بر سر یک نمونه ساختگی از زندگی مرفه که اگر قرار باشد کل جامعه‌ به چنین وضعیت مطلوبی برسند اساساً نه سرمایه در یک نقطه جمع میشود که سرمایه داری مروج ان شود و نه موفقیت فردی ، مصرف فردی و رقابت فردی ، اجازه شکل گیری چنین جامعه‌ای را خواهد داد . انسان مدرن باید باور کند که اگر یک وضعیت مطلوب مصرف و رفاه وجود داشته باشد و یک میلیون نفر بر سر ان رقابت دارند حتماً او با تکیه بر اعتمادی کاذب از نفس و طمع شخصیش به ان خواهد رسید شانسش یک میلیونم است اما باورش صد در صد ، همه این تعداد کثیر باید با این باور به سمت طعمه ای که نظم سرمایه سالار قرار داده در انتهای مسیر توسعه خود با تمام قدرت و شتاب حرکت کنند ، باید باور کنند که انکه میتواند به طعمه دست یابد اوست ، بی انکه کسی به دیگرانی که با همین باور و همراه او میدوند نگاه کند . هدفی که ۹۹۹۹۹۹ نفر از ان سر خورده خواهند شد اما مهم نیست ، نمایش ان یک برنده طعمه ای برای سید ۹۹۹۹۹۹ شرکت کننده ماراتون بعدی خواهد شد . و این چرخه ادامه دارد ... ✍️ مهدی اخلاقی https://eitaa.com/ommat_Dream