مردمِ یک جامعه، وقتی کتاب می‌خوانند، چهرهٔ آن جامعه را عوض می‌کنند، یعنی به جامعه‌شان چهره میدهند. یک جامعهٔ بی‌چهره را می‌شود در میانِ مردمی کشف کرد که در اتوبوس، در صف اتوبوس، و در اتاق‌های انتظار، و در انتظارهای بی‌اتاق منتظرند و به هم نگاه می‌کنند و از نگاه کردن به هم نه چیزی می‌گیرند و نه چیزی میدهند. جامعه‌ای که گروهِ منتظرانش به هم نگاه می‌کنند، جامعهٔ بی‌چهره‌ایست. 📕 سکوی سرخ ✍🏽 #یدالله_رویایی