🔺خنده گریه دار یا گریه خنده دار ؟! 🔺همگی تئاتر های دهه هفتاد آقا رشید را به خاطر دارند؛ برنامه جذاب و دلنشین که خانواده را دور هم جمع می کرد، با قهرمانی که با صداقت ، راستگوی و درستکاریش ما را به خنده وا می داشت. بله، همان آقا رشید کوتاه قد دوست داشتنی... 🔺خندیدن به تراژدی های جامعه و روابط انسانی همیشه در طراز پر بیننده ترین طیف های فیلم ها و آثار هنری سینما در سرتاسر جهان است؛ با این تفاوت که به طور مثال ، در فیلم پسر بچه چالی چاپلین مخاطب به کودک یتیم و فقیر نمی خندد و یا آرزوی آن را پیدا نمی کند که به جای شهروندان بی دغدغه شهرِ «پسر بچه یتیم» باشد؛ چاپلین تراژدی تلخ فقر و فلاکت در جامعه خود را در قالب یک کمدی مهیج به تصویر می کشد تا او را به سمت ارزش های پاک انسانی فرا بخواند و این هنر بی همتای اوست. 🔺ولی امروز شاهد فیلم های و آثاری هستیم که مخاطب را وادار می سازد به دروغ و دغل بخندند ، از زیر و رو کشیدن خوشش بیاید ، و رسیدن به مقصود از هر راهی جالب و جذاب بنظر برسد، و در این اثنا قصد دارد ، ابتدا ذائقه و سپس در عقاید او نفوذ نماید... #سینما #جنگ_شناختی ✍ سید ابوالفضل موسوی @orooj_org