✍ روایت یک نویسنده و شاعر مسیحی از امیرالمؤمنین علی(ع) 🔻قسمت سوم 🔵 شریک بودن در سختی های روزگار و فقر مردم ┄┅═✧❁💎❁✧═┅┄ ✅ نکته هایی جالب از سخنان جرداق، به نقل از کتاب معروف او بنام «امام علی؛ صدای عدالت انسانی»؛ که در آن به توصیف شخصیت و بزرگی حضرت علی(ع) پرداخته است. ┄┅═✧❁💎❁✧═┅┄ ✨ مشهور است که علی برای خویش آجری بر آجری، خشتی بر خشتی، چوبی بر چوبی ننهاد و از این که در قصری که در کوفه برای او مهیا بود، زندگی کند؛ سرباز زد تا محل زندگی اش از مسکن نیازمندان بسیاری که در بدبختی زندگی می کردند، برتر نباشد. 💫 این سخن علی است که از روش زندگی اش سرچشمه می گیرد: 💎 « آیا خویش را به این که مرا امیرالمومنین می نامید، قانع کنم و در سختی های روزگار شریکتان نباشم؟» 💫 علی تصریح می کند که از غذای خوش گوار، لباس نرم و مسکن با رفاه ناخشنود نیست. اما از آن جهت از آن دوری می گزیند که اگر چنین کند، بین مردم نیازمندانی وجود دارند که از آن چه او از آن بهره مند می شود، بهره مند نمی شوند. این تصریح دلیل بر این است که نخستین علاقه وی گسترش امکانات زندگی برای مردم است و تا زمانی که بین مردم فردی وجود داشته باشد که با سیری آشنایی ندارد و انتظار قرص نانی را ندارد، بر رهبر این جماعت لازم است آن چه را آنان تحمل می کنند، تحمل کند و رنجی را که آنان می برند، بچشند؛ تا زمانی که سایه فقر از سر آنان کنار رفت، و آن گاه از سر او هم کنار برود؛ وگرنه چه مفهومی برای رهبری و ولایت می ماند؟ دشواری های روزگار در نگاه علی با سختی های فقر مساوی است... ادامه دارد. @oshghebaghyatollah