«جنگ گاز» در لوانت حضور نظامی روسیه در جنگ داخلی سوریه مقارن با خبرهایی است دال بر کشف چند حوزه مهم گاز و نفت در منطقه لوانت (شرق مدیترانه). جدیدترین این اکتشافات، که در روزهای اخیر آشکار شد، در ارتفاعات جولان است. ارتفاعات جولان به منطقه‌ای اطلاق می‌شود به وسعت ۱۸۶۰ کیلومتر مربع که به سوریه تعلق دارد. در پی «جنگ شش روزه» (۱۹۶۷)‌ حدود ۱۳۰۰ الی ۱۵۰۰ کیلومتر مربع آن به اشغال اسرائیل درآمد و مابقی هنوز در تصرف دولت سوریه است. در سال ۱۹۸۱ اسرائیل ارتفاعات جولان را جزو قلمرو خود اعلام کرد ولی این ادعا از سوی جامعه بین‌المللی، حتی ایالات متحده آمریکا، به رسمیت شناخته نشده و تمامی منطقه فوق بطور رسمی در قلمرو دولت سوریه تلقی می‌شود. در گذشته به ارتفاعات جولان، که در ۷۰ کیلومتری دمشق است، تنها از منظر نظامی نگریسته می‌شد ولی در یک سال اخیر جولان بعنوان یکی از کانون‌های مهم انرژی نیز اهمیت چشمگیر یافته است. از سال ۲۰۱۳، با شروع حفاری‌های کمپانی «جنی انرژی» در ارتفاعات جولان، بتدریج ابعادی دیگر از جنگ داخلی سوریه آشکار شد؛ بویژه به دلیل پیوند کمپانی نیویورکی فوق با سه چهره سرشناس: لرد جیکوب (یعقوب) روچیلد، دیک چنی و روپرت مُرداک. عامل محلی جنی انرژی، که در قالب کمپانی اسرائیلی «اَفِک» فعالیت می‌کند، ژنرال اِفی ایتام، از نزدیکان نتانیاهو و وزیر پیشین امور زیربنایی دولت اسرائیل، است. از این‌طریق و نیز از طریق هاوارد جوناس، رئیس جنی انرژی مقیم شهر نیوآرک نیویورک، نتانیاهو با جنی انرژی پیوند می‌یابد. اخیراً شایعاتی پخش شد دال بر این‌که جنی انرژی در ارتفاعات جولان به ذخایر قابل‌توجهی از نفت و گاز دست یافته و سرانجام حدود ده روز پیش این شایعات تأیید شد. خبر مهم دیگر، که حدود یک ماه قبل از شروع عملیات هوایی روسیه انتشار یافت، کشف حوزه گازی زُهْر در مصر است. کمپانی ایتالیایی اِنی ذخایر این حوزه گازی را «بسیار عظیم» و بزرگ‌ترین کشف گاز در منطقه مدیترانه توصیف کرد. مصر، که تاکنون واردکننده انرژی بوده است، به دلیل کشف حوزه زُهْر گویا در آینده در مقام دومین تولیدکننده گاز آفریقا جای خواهد گرفت. پیش از آن، در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰، اسرائیل از کشف دو حوزه گازی «تامار» و «لویاتان»‌ خبر داده بود. در روزهای اخیر برخی منابع حضور نظامی روسیه در جنگ داخلی سوریه را به کشف حوزه گازی زُهْر مرتبط کردند و نیز از توافق‌های پنهان پوتین و نتانیاهو برای همکاری در استخراج حوزه گازی لویاتان گفتند. ذخایر حوزه‌های گازی زُهْر و تامار و لویاتان جمعاً کمتر از دو تریلیون متر مکعب است و این میزان نمی‌تواند مصر یا اسرائیل را به مقامی نزدیک به تولیدکنندگان اصلی گاز ارتقاء دهد ولی برای تکاپوهای پرشور کمپانی‌های بزرگ گاز- از گازپروم روسیه تا جنی انرژی لرد روچیلد و شرکا، کفایت می‌کند. پس از روسیه، با ۴۸٫۷ تریلیون مترمکعب، بزرگ‌ترین ذخایر گاز قابل استحصال جهان به ایران و قطر تعلق دارد. میزان گاز ایران (حوزه پارس جنوبی) در آخرین برآوردها ۳۳٫۶۶ تریلیون مترمکعب و میزان گاز قطر ۲۴٫۷ تریلیون مترمکعب گزارش شده است و در رتبه‌های بعد ترکمنستان (۱۷٫۵ تریلیون مترمکعب) و ایالات متحده آمریکا (۹٫۸۶۰ تریلیون مترمکعب) و سعودی عربی (۸٫۶ تریلیون مترمکعب) و عراق (۶٫۴ تریلیون مترمکعب) جای دارند. درباره اهمیت لوله انتقال گاز ایران به اروپا از طریق عراق و سوریه از منظر منافع ملی، و تلاش قطر و سعودی و ترکیه برای خرابکاری در این خط لوله و منافع آنان در برافروختن جنگ داخلی سوریه به این دلیل، در یادداشت ۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۳ سخن گفته‌ایم. ارجاع می‌دهم به آن یادداشت و مباحث ذیل آن و نیز مقاله مهم ۹ شهریور ۱۳۹۲ کامران متین با عنوان «سوریه: سرمایه، جنگ و دیگر هیچ.» کشفیات اخیر کمپانی جنی انرژی روچیلد- دیک چنی- مُرداک در ارتفاعات جولان شاید توضیحی باشد بر رفتار مرموز نتانیاهو در قبال حضور نظامی روسیه در سوریه. بعبارت دیگر، سهمی که اسرائیل از جنگ داخلی سوریه می‌خواهد، به رسمیت شناخته شدن حاکمیتش بر جولان و شاید منضم کردن بخش‌های تصرف نشده آن به اسرائیل باشد. بحث معمول را ذیل این یادداشت درباره تحولات جاری منطقه و جهان با نگاهی به ایران ادامه می‌دهیم. #ایران_پلاس_رصدگر 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇 http://eitaa.com/joinchat/3123773440C0d4920dd4b