سلام ببخشید این متن آیا این متن بیانگر مسئله تناسخ ارواح نیست؟ همون مسئله ای که بشدت از طرف معصومین علیهم السلام و دین اسلام نهی شده؟ ممنون میشم راهنمایی کنید. 👇 داشتم به این فکر میکردم که اگه یه نفر تو فقر زندگی کنه و یه نفر تو ناز و نعمت یا یکی شیرین عقل باشه یا دست و پا نداشته باشه، یا اصلا یکی مرد باشه یکی زن، پس هیچوقت نمیشه قضاوتش کرد که تو این شرایط کدوم بهتر از دیگریه و محاسبه ذره مثقال خدا زیر سوال میره، انتخاب شعر سعدی برای سردر سازمان‌ ملل که میگه بنی آدم اعضای یکدیگرند هم بدجور برام سوال بود که چرا از میون این همه شعر اینو باید انتخاب کنن. رسیدم به کتاب تبتی مردگان... ایدئولوژی که پاسخ همه سؤال ها رو به طرز زیبایی میده قرآن میگه که : روح را در کالبد دمیده ام و انسان خلق شد، آيا این دمیدن فقط به انسان اولیه ختم میشه یا همیشه و در همه انسان ها به طور یکسان... پس این آيه رو داشته باشین... نویسنده کتاب تبتی مردگان بر این باوره که دنیا از سیاه چاله هایی تشکیل شده و روح انسان ها پس از مرگ به آن سیاه چاله ها کشیده می شه و سپس در کالبد یک جسم دیگر زندگی دوباره ای خواهد داشت و این روند تا جسم آخرین انسان روی زمین تکرار خواهد شد. یعنی روح منی که الان در کالبد رضا داره زندگی میکنه پس از مرگش در کالبد دیگری متولد میشه با همان شرایط یکسان، مثلا در کالبد فردی با شرایط کنونی یک فرد اروپایی یا آفریقایی یا ناقص و شیرین عقل تا بطور یکسان این روح در قیاس با سایر روحین قضاوت بشه، این روند شاید طولانی باشه ولی در قیاس با آخرت، زمان اندکیه برای خدا... اینجاس که معنی ذره مثقال خدایی که تو قرآنش گفته بیشتر و بیشتر دیده میشه. حالا برگردیم به شعر سعدی: بنی آدم اعضای یکدیگرند... زوم کنیم رو این مصرع، اعضای یکدیگر... یعنی این جسمی که الان متعلق به دوست تو هست فردا روز قراره روح تو در آن زندگی کنه و قضاوت بشه. خب من جواب سوالای زیاد ذهنمو با این ایدئولوژی گرفتم مثلا اونی که دست و پا نداره چرا خدا بهش نداده یا اونی که شیرین عقله و من شرایطم از اون بهتره پس چجوری باید قضاوت بشم در قیاس با اون فرد... حالا اون آیه رو بیارید کنار این ایدئولوژی سیاه چاله. نتیجه میگیرم این دمیدن داره برای همه ی ماها انجام میشه، از جسمی به جسمی دیگر، از سیاه چاله ای به سیاه چاله ای دیگر...