سلام استاد حقیقتا من از همان اوان کودکی به مذهب گرایش داشتم، و اهل نماز و روزه و قرآن و دعا بودم، البته کم و بیش. ولی هیچ موقع منقطع بوده است. اما اخیرا دیدم نسبت به یکی از همین مسائل اعتقادی به اسم (دعا) عوض شده، البته ته دلم راضی به بی اعتقادی نسبت دعا نیست، اما وقتی با دعاهای هزاران بار مکرر، وقتی هیچ پیشرفتی نمیبینم و هیچ چیز ملموسی نمیبینم، برام سخته و قابل هضم نیست که دعا کارساز باشه. چند نکته را به حضورتان عارضم که اولا بنده این آگاهی را دارم که دعا نقض کننده ابزار نیست، یعنی دعا را رقیب ابزار مادی نمیبینم. دوم اینکه من در دعاهایم هیچگاه به دنبال ضایع کردن حق دیگری نیستم. یعنی مثلا کار کردم و زحمت کشیدم، اما اینقدر حقم را حبس کردند که دست به دامان دعا شدم و حتی به مراجع قضایی نیز شکایت کردم و برای پیشرفت دست به دامان دعا شدم، اما اثری ندیدم که ندیدم. مثلا کشاورزی کردم و از به بسم الله تا پایان هموار با ذكر خدا و اهل‌بیت بوده، اما نتیجه بسیار کمی علیرغم بهترین و بیشترین زحمات نصیبم شده. یعضی اوقات سوء ظن نسبت به اعتقاداتم پیدا میکنم و با خودم فکر میکنم مبادا اینهمه سر کاری باشه؟! بعضی اوقات در تنگناهای زندگی حاضر به مرگ هستم و یا در عوض می‌گویم خدایا اگر واقعا پایان این زندگی سخت را بهشت برایم مقرر کردی، آنرا حاضرم عوض کنم با ثروت این دنیا و دوزخ آن دنیا. حال خواهش میکنم حرفی بزنید و جوابی بدهید که هم عقلم و دلم را راضی کنم. داستان همه انبیا و صلحا و ... را در عاقبت صبر خواندم بلدم 📌 کانال اصول دین https://eitaa.com/joinchat/3602645023C15b0da7178 💐💐💐