نسبت به هویت نماز عمیق نمیشیم چون.... . ｡ ◍ تجربه شیرینی که تقریبا همه ما با کفشدوزکها در بهار داریم تمثیلیست، برای برخوردی که تقریبا همه ما با نعمتهای ویژه خداوند از جمله نعمت نماز داریم. پدری کفشدوزکی کف دست دختر کوچکش گذاشت .دخترک خوشحال شد .به محض اینکه کفشدوزک تکانی خورد ترسید. 🐞 کمی بعد جرات بازی پیدا کرد و کفشدوزک را محکم گرفت... یه هو فریاد زد عههههه بابایی شِتَست(شکست) کفشدوزک بیچاره شکست و همه زدن زیر خنده...💔 نا آگاهی،کوچک ماندن، عمیق نشدن و مودب نبودن به مقدمات نماز همون چیزیه که نماز رو بازیچه روزمرگیهای ما میکنه..... و ما هیچ وقت به زنده بودن ،حیات بخشیدن و (هویت حقیقی نماز) پی نمیبریم . همچین موهبتی رو در دست بی ادبیها وکوچکیهامون له نکنیم... بدانیم که... (نماز زنده است و حیات میبخشد.) https://eitaa.com/ostad_mortazavi