🌟معرفی نامه# 🌟 🌟 مقام شناسی امامت در روایات تأویلی شیعه🌟 پایان‌نامه . غیر دولتی - مؤسسه‌های آموزش عالی غیردولتی‌ـ‌غیرانتفاعی - دانشکده اصول الدین . 1392 . کارشناسی ارشد موضوع: هنر و علوم انسانی > معارف اسلامی استاد راهنما: هادی قندهاری | استاد مشاور: مجید معارف | پدیدآور: احسان خامنوی خیابانی امامت یکی از اصول اعتقادی شیعیان و از ارکان دین می باشد. قرآن کریم منبع مناسبی برای شناخت مقام امام بوده و ائمه اطهار(ع) در موارد بسیاری با استفاده از آیات قرآن به اثبات کمالات خویش پرداخته اند. در روایات تأویلی، آیات فراوانى بر مقامات ایشان تطبیق شده است .غالب فرازهایی از قرآن که بر اساس روایات تأویلی به مقام امام اشاره دارد حاوی کلماتی می باشند که با مفهوم هدایت ارتباط مستقیم دارند. هدایتی که منصب امام است راهنمائی محض نبوده و به معنای هدایت و ایصال به مطلوب به صورت ایصال تکوینی است. قرآن بر طریقیت امام در سیر و سلوک به سوی معبود تأکید داشته و صراط در اغلب آیات به ائمه و امیرالمومنین(ع) تعبیر شده است . امامت و ولایت، همان صراط مستقیمی است که خداوند برای بندگی خود گشوده است. سرنوشت انسان و خوشبختی یا بدبختی ابدی هرکس در گرو ارتباط با امامش می باشد که نشانگر اهمیت و تأثیر بىبدیل پیشوایان در زندگى و سرنوشت انسان در سراى جاودان آخرت مىباشد. انسانی دین تفسیری لینک پایان نامه: http://ganj.irandoc.ac.ir/articles/659718 🆔 @ostadmaaref