راه بی بازگشت احسان ساسانی از قبل از سالهای ۴۲ پدران ما راهی را پی گرفتند که سال ۵۷ باتدبیر امام به میانه راه رسیدند و به غلط گفتند پیروز شدیم حقیر معتقدم ما هنوز به پیروزی چشمگیری نرسیده ایم که اصلی ترین علت این ناکامی عدم اعتماد ملت به امثال جلیلی و عدم بصیرت در عوام است .شاید کم لطفی باشد که دستاوردهای حکومت اسلامی را نادیده بگیریم. ولی قویا باور دارم این حکومت در ارکان دموکراتیک خود دستاوردی نداشته و تنها در بخش های حاکمیتی مطلقه به کامیابی رسیده است تشکیل جبهه های مطیع و در عین حال خود مختار و تربیت محافظان انقلاب دستاورد کمی نبوده و ناباورانه سپاه محافظان انقلاب را به یک سیستم منصور و شکست ناپذیر تبدیل کرده است که توضیح آن در این مجال نمیگنجد. به هر روی بهتر دانستم دیدگاه خود را به جهت حمایت از سعید جلیلی و تغییر شیوه اداره قوه مجریه با ریاست ایشان بیان کنم تا بلکه وظیفه خود را در حد امکان انجام داده باشم ۱.در شرایط کنونی عالم و جالجایی قطعی قدرت و یا تغییر نظام تک قطبی و جنگ های بی پایان جهانی و یا جنگ های پراکنده و اجتناب ناپذیر بایستی دیدگاه مردم رابه جز مباحث اقتصادی و اجتماعی متوجه دیدگاه تمدنی و سهم خواهی از جهان کن ی م ۲. بهتر است شخصی بر مسند باشد که با به زیرکشیدن زالو های ۴۰ ساله امید عوام را زنده کند ۳-مناسب است شیوه حکمرانی سعید جلیلی را بگونه ای معرفی کنیم که وی چند سال پس از حکومت به محبوبیت بزرگی در ایران و حواشی ایران(ایرانشهر) برسد برای مثال مشابه پوتین ۴-پس از جنگ های کنونی باید ما هم کیک دنیا را برش بزنیم نه اینکه خودمان قسمتی از آن کیک باشیم باید به مردم ایران بفهمانیم که با پزشکیان ممکن است قسمتی یا چند قسمت پاره پاره از آن کیک باشیم ۵-بزرگی گفت پیچ تاریخی رسیده ایم گفت نزدیک قله ایم ولی مردم ما باور نمیکنند شاید حضور آنوسی ها و بهاییان در قدرت ما را عقب نگه داشته است ۶-ظریف خود خود خود محمدعلی فروغی است ۷-صالحی برادر زاده قره العین باید فکری کرد