💬 | متن پیام: سلام وقتبخییر مدتی است خانم همسایه دیوار به دیوار ما در و رزش پیاده روی بامن هم مسیرشده ازاونجاییکه من خیلی به مسایل مذهبی وحجاب وکم سخن گفتن اعتقادشدیدی دارم واین خانم دقیقا نقطه ی مقابل من است .واینکه هر روز باید یک ساعت از وقتم را باو بگذرانم ناراحتم .آیا ممکن است همنشینی وهم قدم شدن بااو درمن اثراتی داشته باشد ؟من همیشه ازخدا میخاستم وستی از جنس خودش سر راهم قراربدهد که بادیدنش به یاد او بیفتم وازاینکه باید هروز مقداری از وقتم با اوسپری بشه ناراحتم .احساس میکنم باعث دوری من ازخدا میشه وازطر ف دیگه همسایه س واحت امش واجبه نمیدونم چکارکنم. کلا منظورم این بود که این همنشینی برایم ممکن است اثر وضعی داشته باشد یانه؟ ✅ پاسخ با سلام بله قطعا همنشین در روح انسان اثر وضعی دارد . همنشینی با نیکان تاثیر مثبت و همنشینی با افراد بی اعتقاد و .. قطعا اثر منفی در روح انسان دارد و در روایات و قرآن این مسئله به کرات تاکید شده یکی از موارد بسیار مهم در سعادت و یا شقاوت آدمی انتخاب دوست و هم نشين و نیز مجالست و مؤانست با اهل غفلت یا اهل ذکر به دليل اثرگذاري سریع و زود بر رفتار و شخصيت انسان است؛ زیرا روح و نفس انسان بسیار حساس و تأثیر پذیر است. امام علي عليه السلام در اهميت دوست مي فرمايد: سَلْ عَنِ الرَّفِيقِ قَبْلَ الطَّرِيق [1]؛ پيش از اينكه در راهي قدم گذاري، نخست از رفيق راه و همسفر خود بپرس(که با چه کسی همسفر هستی). آدمی در این سرای خاکی راهی طولانی و عظیم به سوی ابدیّت و ابدی شدن دارد پس انتخاب رفیق راه یکی از مهمترین شاخصه های سیر الی الله است. حضرت، معیار دوستی و رفاقت را اینگونه بیان می فرمایند رفيق را به خاطر اين رفيق مي نامند كه تو را در جهت مصالح ديني ات همراهي مي كند. پس تنها كسي رفيق توست كه در اين مسير ياری ات نماید. وقتی انسان در انتخاب دوست و رفیق حساسیت و وسواس نداشته باشد در قیامت ندامت و پشیمانی گریبانگیر وی خواهد شد و این عبارات مضمون آیات شریف سوره مبارکه فرقان است که اذهان را سوق می دهد به سمت و سوی حدیث اهوال قیامت که احوال آدمی را دگرگون می سازد: خداوند سبحان از قول ستمکاران مى فرمايد: " بخاطر آور روزى را كه ظالم دست خويش را از شدت حسرت به دندان مى گزد، مى گويد: اى كاش با رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) راهى برگزيده بودم (وَ يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلى يَدَيْهِ يَقُولُ يا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا و این پشیمانی مختص گنهکاران نیست زیرا؛ حتى براى نيكوكاران هم روز تأسف است، تأسف از اينكه چرا بيشتر از اين نيكى نكردند؟! سپس اضافه مى كند كه اين ظالم بيدادگر كه در دنيايى از تاسف فرو رفته مى گويد اى واى بر من كاش فلان شخص گمراه را دوست خود انتخاب نكرده بودم بدون شك عامل سازنده شخصيت انسان- بعد از اراده و خواست و تصميم او- امور مختلفى است كه از اهمّ آنها همنشين و دوست و معاشر است، چرا كه انسان خواه و ناخواه تأثير پذير است، و بخش مهمى از افكار و صفات اخلاقى خود را از طريق دوستانش مى گيرد، اين حقيقت هم از نظر علمى و هم از طريق تجربه و مشاهدات حسّى به اثبات رسيده است. اين تأثيرپذيرى از نظر منطق اسلام تا آن حد است كه در روايات اسلامى از پيامبر خدا صلوات الله علیه السلام حضرت سليمان علیه السلام چنين نقل شده: درباره كسى هيچ قضاوت نكنيد تا ببينيد با كه يار(و همنشین) است همانا مرد شناخته شود بهمگنان و همنشينانش، و او را به ياران و همسرانش وابندند. (یعنی هرکسی در کیش و منش به کیش و مسلک همنشینانش شباهت دارد.) حضرت مولا، اميرالمؤمنين، على بن ابى طالب علیه السلام در بیانات رسا و شیوای خود مى فرمايند: همنشينى با افراد شرور، بدگمانى به نيكان را به دنبال دارد و همنشينى با نيكان، افراد شرور را به خوبان ملحق مى كند و همنشينى زشتكاران با نيكان، زشتكاران را به خوبان ملحق مى سازد. پس هر كس، امرش بر شما مشتبه شد و از دينش آگاهى نداشتيد، به همنشينانش نگاه كنيد، اگر اهل ديانت بودند، او هم بر دين خداست، و اگر اهل ديانت نبودند، او نيز بهره اى از دين ندارد. آنچه مسلّم است تأثیر و نقش دوستی در خوشبختى و بدبختى يك انسان است که از هر عاملى مؤثرتر است، گاه او را تا سر حد نابودی و شقاوت پيش مى برد، و گاه او را به اوج افتخار مى رساند. گاهی انسان رشد می­کند و اوج می­گیرد و تا سرحدّ سعادت پیش می­رود ولی با یک وسوسه شیطانی که از جانب همنشین و رفیقان ایجاد می­شود شخص را به قهقرا باز می­گرداند و سرنوشتى أسف بار براى او فراهم می­سازد تا اندوه و ندامت آن به فردایش بماند و آنگاه که مزرع سبز فلک دید و داس مه نو یادش از کشته خویش آید و هنگام درو.. 🅿️ @P_Ahkaam