💬 | #پیام_جدید متن پیام: سلام مجدد.. ممنون از بابت پاسختون برای پرسش حقیر در مورد دیدار با حضرت صاحب الزمان عج اما پرسش حقیر همچنان بی جواب موند، آقای غالی فرمودن کسانی مثل سید بحرالعلوم و سید طاووس شاید موفق به دیدار بشن با آقا جانم حضرت صاحب عج ، یا فرمودن علما گفتن امکان ملاقات هست، یا فرمودن شاید شخصی از یاران حضرت رو ملاقات کردن و فکر کردن حضرت رو ملاقات کردن، الان عرض حقیر اینه جناب سید بحرالعلوم و بسیاری از علمای طراز اول که در مورد ملاقاتشون با حضرت صاحب الزمان عج گفته شده، چطور مطمئن هستن حضرت بوده و جن نبوده برای گمراه کردن، و برای جلب اون فرد حاجت و مریضی را درمان هم بکنه از جن بر میاد، و اگر نظرتون اینه که امکان ملاقات نیست و نظر شیخ مفید رضوان الله را قبول دارید، یعنی تمام این روایات کذب بودن؟ شیعه دلخوش به این روایاته، بالاخره پاسخ چیه؟ و خلاصه اینکه چطور تفکیک کنیم کدوم روایت دیدار درست و کدوم غلطه، و چطور بپذیریم روایت درست جن نبوده، و اگر هیچکدوم از این روایات درست نیست چرا از کتب و مجالس حذف نمیکنن؟ ممنون میشم اگر پاسخ رو کامل کنید بطور تفکیک و کامل، سپاس ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ آن نوع دیداری که انکار میشود و اگر کسی مدعی آن شد میبایست تکذیب شود، منظور صرف دیدار و ملاقات نیست، بلکه دیداری است همراه با ادعای نیابت که مثلاً شخصی مدعی نیابت خاصه می شود و می گوید: من امام را مشاهده می کنم و امام زمان(علیه السلام) مرا همانند نوّاب اربعه، نایب خاص خود قرار داده است، من وکیل آقا در بین شما هستم و شما باید در کارها به من مراجعه کنید. حضرت فرمود چنین کسی نه تنها دروغ می گوید، بلکه افترا نیز می بندد چون به ما نسبت می دهد که ما او را نایب و وکیل خود قرار داده ایم .اصل صدور روایت هم در مقام نیابت است که حضرت به علی بن محمد فرمود: کسی را از جانب ما نصب مکن و دوران غیبت صغری و نیابت خاص تمام شده است و در مورد تشرفاتی که اتفاق افتاده اند، وجه مشترك بسيارى از اين تشرّف‌ها - كه در كتاب‌هاى متعددى آمده است؛گرفتارى سخت و اضطرارهاى فردى و اجتماعى و يا مداومت بر خير و نيكوكارى و دعا و مناجات و درخواست‌هاى مكرّر بوده كه با صلاحديد خداوند، همراه گشته است.در حقيقت، اين نياز و نيكى درونى و نيكوكارى بيرونى است كه لياقت ديدار را پديد مى‌آورد، تا آن جا كه حتّى زمينۀ آمدن امام زمان عليه السلام و دستگيرى ايشان را از دوستدارانش فراهم آمده، بسیاری از این بزرگان در حیات خود به طور عموم به مردم نگفته اند و برخی خواص هم که به این مطلب پی می بردند و از آنها درخواست شرح ملاقات می کردند پس از اخذ میثاق و عهد و پیمان که تا زنده بودن آنان برای کسی بازگو نکنند، برای آنان اعتراف می کردند وگرنه برای عامه مردم تا حد امکان نمی گفتند و اغلب پس از درگذشت آنان مسأله فاش می شد. مرحوم حاجی نوری در کتاب نجم الثاقب می گوید: مرحوم آخوند علامه «ملا زین العابدین سلماسی» که یکی از شاگردان مرحوم «سید بحرالعلوم» است فرمود: من در محضر درس سید بحر العلوم بودم شخصی سؤال کرد: آیا امکان دارد کسی در زمان غیبت کبری حضرت صاحب الزمان را ببیند؟ سید به او جواب نداد، ولی من که نزدیک او نشسته بودم ، دیدم سرش را پایین انداخته و آهسته می گوید : چه بگویم ، در جواب او و حال آنکه حضرت مرا در بغل گرفته و به سینه خود چسبانیده است.» انواع ملاقات و مشاهده: رؤیت و دیدار حضرت مهدى(عج) مى تواند به چند شکل باشد: ۱. «رؤیت»، به معناى دیدن به دو صورت است: الف. گاهى ایشان در جمعى و مراسمى شرکت مى کند ؛ مردم وى را مى بینند ؛ ولى نمى دانند که او، امام زمان(عج) است. ب. در هنگام مشاهده حضرت متوجّه نیستند ؛ ولى بعد متوجّه و یا معتقد مى گردند که آن شخصیت حضرت حجّت(عج) بوده است. ۲. «فیض حضور»، به معناى دیدن حضرت و شناخت ایشان همراه با سؤال و جواب ؛ یعنى، افزون بر اینکه حضرت را دیده و شناخته است ؛ از ایشان نیز سؤال کرده و با وى به گفت و گو پرداخته است. این مرحله و رتبه از همه بالاتر و ارزنده تر است. ۴. «شهود»، گاهى ممکن است ؛ برخى بزرگان از راه سیر و سلوک و مکاشفه با حضرت ارتباط برقرار کنند. ۵. «دیدار در خواب» ؛ در مواردی که حضرت را میبینند ولی نمیشناسند، شخص حضرت مهدی(عج) را ملاقات می‌کند، ولی در آن حال به حضور حضرت توجهی ندارد و وی را فردی عادی می‌پندارد، اما پس از ملاقات با توجه به دلایل و شواهد موجود، یقین پیدا می‌کند که وی امام عصر بوده است. بیشتر تشرفاتی که در کتاب‌ها نقل شده است، از این نوع است و نشناختن نیز یا به دلیل غفلت شخص دیدار کننده در آن حال است و یا به دلیل اینکه حضرت در او تصرفات تکوینی و ولایی کرده و اجازه شناخت را به وی نمی‌دهد؛ ولی بعد از جدایی، از قراین دیگر قطع پیدا می‌کند که امام بوده است. این قرائن میتواند مربوط به مشخصات ظاهری، علم امام به امور غیبی و.... باشد. 💡@p_eteghaadi