شنيده می‌شود از آسمان صدايی كه كشيده شعر مرا باز هم به جايی كه نبود هيچ كسی جز خدا، خدایی كه نوشت نام تو را، نام آشنايی كه ـ پس از نوشتن آن آسمان تبسم كرد و از شنيدنش افلاک دست و پا گم كرد