🏝حشو چیست و چرا باید در نوشته های علمی از آن پرهیز کرد؟ 🏝حشو یا زائدنویسی 👈 در لغت به معنای انباشتن و مملو کردن است و از منظر زبان‌شناسی، به کلمه یا عبارت زائدی گفته می‌شود که معنای جمله به آن نیاز ندارد و ممکن است تعادل لفظ و معنی را از بین ببرد و حتی با ایجاد اطناب در جمله، گاهی سبب انتقال نادرست معنا می‌شود. 🏝انواع حشو در فارسی ☄️حشو ملیح 🏝حشوی است که بر زیبایی سخن بیفزاید. تنها این نوع حشو است که از صنایع علم بدیع به شمار می‌رود. مانند تکرار عبارت «که از کار برده دست و دلم» در بیت زیر؛ به غیرِ عشق که از کار برده دست و دلم نمی‌رود دل و دستم به هیچ کارِ دگر! ☄️ حشو متوسط 🏝حشوی است که بر زیبایی سخن چیزی نیفزاید، امّا آوردنِ آن عیب محسوب نشود؛ مانند عبارت «ای سرو گل‌اندام» در این بیت: با چنین شکل و شمایل که تو داری باشد همه کس را به تو ای سروِ گل‌اندام طمع! ☄️ حشو قبیح 🏝در این نوع حشو، دو کلمه در کنار هم ذکر می‌شوند که یکی دقیقاً هم‌معنای دیگری است. مثل کلمه نهان و مستتر در بیت زیر: از بس که بارِ منّتِ تو برتنم نشست در زیرِ منّتِ تو نهان و مُسَتَترم! 🏝نوع دیگری از حشو قبیح آن است که دو واژه درکنار یکدیگر به کار می‌روند که هم‌معنی نیستند؛ امّا معنی یکی از دیگری استنباط می‌شود. 👈 مانند عبارت ساعد دست در بیت زیر که از کلمه ساعد، معنای دست دریافت می‌شود. گفتم هوسِ ساعدِ دستش نکنم اکنون که به گردنم درآمد چه کنم! #پژوهش #حشو_اضافه #درست_نویسی #اطلاعات_پژوهش @pajohesh_esfahan ┗━━☄️🏝☄️━━━┛