🔸کار دین، کنترل شهوات رفتاری و جسمی ما نیست 🔸مأموریت اصلی دین، تغییر رفتار درونی ماست که مرکزش فکر و ذهن است 💡 کنترل ذهن در مسیر تقرب - فصل دوم (ج۴) - ۱ 🔻 رفتارهای انسان دو نوعند: یکی رفتارهای بدنی و دیگری رفتارهای درونی یا روحی که ارزش بالاتری دارند. ما نباید شأن دین را این‌قدر پایین بیاوریم که بگوییم «دین برای کنترل جسم و رفتارهای بدنی ما آمده است!» 🔻 اگر احکام واجب و حرام دین، بیشتر مربوط به بدن و رفتار اعضا و جوارح است، به این دلیل نیست که مأموریت اصلی‌ دین در همین بخش است، بلکه برای این است که ما حداقل‌ها را رعایت کنیم. جهنم هم برای این است که از یک چیزهایی پرهیز کنیم تا به‌سوی خدا برویم. 🔻 هم اصل دین و هم هدف دین برای تغییر رفتار درونی و روحیِ انسان است و رفتار درونی هم مرکزش فکر و ذکر است. با کنترل ذهن می‌شود حجاب قلب را کنار زد و خدای درون قلب را کشف کرد. 🔻 اینکه دین می‌خواهد ما را در ذهن و فکرمان قدرتمند کند، هدف دین نیست؛ هدف این است که بتواند در دل ما یک تحول به‌وجود بیاورد، تحولی که باعث شود ما عشق و وابستگی‌مان به خدا را کشف کنیم و درون آینۀ دل‌مان خدا را ببینیم! 🔻 دین می‌خواهد ما در فکر خود با تقوا بشویم و فکر ما راهِ بد نرود؛ نه برای اینکه صرفاً رفتار غلط انجام ندهیم! برای اینکه عاشق خدا بشویم؛ عشقی فراتر از همۀ عشق‌هایی که درک کرده‌ایم. هدف از کنترل ذهن، این است که حال‌مان و گرایش‌های‌مان بد نشود تا بتوانیم با تمرکز و با هرز نرفتنِ فکر، این عشق را در قلب خودمان کشف کنیم. 👤علیرضا پناهیان 🚩حسینیه حق‌شناس - ۹۸.۳.۹ 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/6371 @Panahian_ir