✍ امیرحسن‌ اوصالی 🔻با مداقّه در روایت بالا متوجه می‌شویم که "نوشتن" نه‌یک فضیلت، بلکه گاهی یک "وظیفه" است؛ که ما باید روایتی صواب از امروزمان برای آیندگان به‌ارمغان بگذاریم. باید بپذیریم که "نوشتن" به‌مثابه یک زیست و تنفس در عالمی است که انسان همه‌چیز را "مسئله" می‌پندارد و برآن است که تمامی هرآنچه که می‌آموزد را به‌دیگری انتقال دهد. 🔻فرض کنید قرآن مکتوب نمی‌شد، اصول‌کافی نوشته نمی‌شد، بحارالانوار جمع‌آوری نمی‌شد، و خیال کنید کتاب‌های نفیس روایی تالیف نمی‌شدند! چه بر سر ما می‌‌آمد؟! ما با جهانی تهی از اندیشه مواجه می‌شدیم! "نویسنده" در موضع راوی، محقّق، مدقّق، منتقد و اندیشمند می‌ایستد تا جامعه را از بی‌فکری نجات بدهد. ❓شما به‌چه اندازه برای "نویسنده" شدن تلاش می‌کنید؟ ▣⃢🪴📚 ‌‌‌┄┅─═◈═─┅┄⁣𑁍┄┅─═◈═─ https://eitaa.com/joinchat/2729640001Cb1d34d8ce8