#قسمت311 ز قبل خــودم را بــرای ســؤالات احتمالــی از شــغل و تحصیــلات و درآمــد و اعتقادات و عالم سیاســت آماده کرده بودم. درســت مثل پرســش کنکور برای هر ســؤالی، پاســخی داشــتم. اما حاج آقا نه از مهر دخترش حرفی زد و نه از تحصیلات و شغل و درآمد من. فقط یک جمله گفت: «زهراخانم تا الآن پیش من از جانب خدا امانت بود. خیلی سعی کردم که به اون و بقیۀ بچه هام، نون حلال بدم و حروم توی زندگی ام نیاد. اگه قسمت بشه که با شما ازدواج کنه تنها درخواستم اینه که شما هم نون حلال بهش بدی. حاج آقا با طرح موضوع ورود مال حلال به زندگی، مطلبی رو از من خواســت که تو سایۀ اون، همۀ امور زندگی معنا می شد. تو همون اولین دیدار شیفته اش شدم و گفتم تلاش می کنم مثل شما نان حلال بهش بدم.» دیــدار امین آقــا و حســین، زمینــۀ توافــق نهایــی دو خانــواده را فراهم کرد و عقد شــدند. ازدواج مهــدی و زهــرا در یــک ســال، زندگی مــان را طراوتــی تــازه داد. دورمان شلوغ شد و عمه که حالا نوه هاش به خانۀ بخت رفته بودند، تا مدّتی میهمانمان بود. یــک روز داشــت بــرای نمــاز صبــح وضــو می گرفــت که افتاد و بــا ناله و فریادِ او حســین زودتر از ما بالای ســرش رفت. دید از بینی اش خون می آید. خواســت بغلــش کنــد کــه عمــه گفت: «حســین جان تکونم نده، کمرم شکســته.» باعجله اورژانس را خبر کردیم. پرســتاران بهش دســت که می زدند، ناله اش بالا رفت و مرتــب حســین را صــدا مــی زد. مأمــوران اورژانــس بلندش کردند و بی توجه به ناله و التماس او و نگاه نگران من و حســین، بردنش بیمارســتان. بیمارســتانی که اوضاع نابســامانی داشــت. هیچ کس، پاســخگو نبود. من و ایران به دنبال پتو و بالش و ملحفۀ تمیز بودیم که نبود و حســین رفت دنبال دکتر که او هم سر شیفت کاری اش نبود. حســین گفت: «مامان می برمت یه بیمارســتان درســت و حســابی.» پرونده اش را گرفت و به بیمارســتان بقیه الله الاعظم رفتیم. حســین جلســۀ مهمی با فرمانده کل ســپاه داشــت. باید می رفت ولی دلش پیش مادرش بود. به اصرار ما رفت و زود برگشت. 🥀خاطرات همسر شهید سردار حسین همدانی🥀 @parastohae_ashegh313