به این کلمه‌ها دقت کنید: «داماد»، «کشک»، «نان»، «شوش»، «گرگ»
یک ویژگی جالب این کلمه‌ها این است که اگر هر كدام از آن‌ها را از طرف دیگر، يعنی از آخر به اول هم بخوانیم باز به خودِ همان کلمه می‌رسیم!
حالا این ترکیب‌ها یا گروه كلمه‌ها را در نظر بگیرید: «ماش شام»، «خرس سرخ»، «مرگ گرم». این ترکیب‌ها هم همان خاصیت را دارند، یعنی خودشان و معکوس‌شان یکی است!
و اما جالب‌تر و سخت‌تر از همه این ابیات است:
شکّر بترازوی وزارت برکش / شو همره بلبل بلب هر مهوش
رامش مرد گنج باری و قوت / تو قوی را بجنگ در مشمار
در ادبیات به این آرایۀ ادبی یا صنعت شعری «قلب مُستَوی» گفته می‌شود و معمولاً شاعران برای نشان دادن توانایی خود از آن استفاده می‌کنند.
@parsig_ir