💠❓📚 ✍🏻💠 #پــرســمــان ❓با توجه به تحرکات اخیر #فرقه_شیرازی در اهانت به سفارت ایران و لعن ابوبکر و عمر و عایشه و عثمان در مقابل دوربین ها، خیلی شبهه شده است که آیا این نحوه رفتار کردن و لعن و بیزاری علنی مورد تایید اهل بیت است یا خیر؟ ✅ پاسخ: 👌نخست باید ببینیم که نظر اهل سنت، نسبت به کسانی که خلفای و عایشه را مورد لعنت قرار می دهند چیست. 👤ذهبی از بزرگان اهل سنت می نویسد: 🔅«کسی که کوچکترین اهانتی به صحابه بکند یا آنها را مورد دشنام قرار دهد، از دین و ملت اسلام خارج شده است». 📚 الکبائر، ج ۱، ص ۲۳۷. 👤یحیی بن معین از استوانه های علمی اهل سنت می نویسد: 🔅«کسی که عثمان، طلحه یا یکی از صحابه پیامبر را فحش و ناسزا دهد، دجال است، لعنت خدا و ملائکه و تمام مردم بر او باد». 📚 تهذیب التهذیب، ج ۱، ص ۴۴۷. 👤سرخسی از فقهای مشهور حنفیه می نویسد: 🔅«هر کس به یکی از صحابه اشکال بگیرد کافر است و اگر توبه نکند از اسلام بیرون رفته و چاره او شمشیر است». 📚 اصول السرخسی، ج ۲، ص ۱۳۴. 👤ابن حزم می نویسد: 🔅«مالک بن انس گفته کسی که به عایشه دشنام دهد کشته می شود». 📚 المحلی، ج ۱۱، ص ۴۱۴. ⚔ همواره دشمنان تشیع، شیعه را به جرم لعنت صحابه مورد کشتار قرار می دادند. 👤ابن اثیر می نویسد: 🔅«از حوادث سال ۴۰۷ هجری کشتن شیعیان در آفریقا بود، هر چه از شیعیان باقی مانده بود تحت تعقیب قرار گرفته و کشته شدند… به این جرم که آنان رافضی بوده و به ابوبکر و عمر دشنام می دادند… به همین علت مردم بر آنان شوریده ، فتنه ای به پا کرده و آنان را به طمع غارت اموال کشتند». 📚 الکامل فی التاریخ، ج ۸، ص ۱۱۴. 🏴 امروزه نیز به چشم شاهدیم که چگونه وهابیت و داعش و طالبان و سایر گروه های تروریستی، شیعیان را به جرم لعن صحابه مورد کشتار قرار می دهند تا جایی که تفکر آنها چنین فتوا می دهد: 💣«هر کس که یک شیعه را بکشد، بهشت بر او واجب می شود… زنان آنان را می توان به کنیزی گرفت…». 📕العقود الدریه فی تنقیح الفتاوی الحامدیه، ص ۱۰۲. ❓با این وجود آیا عقل بشری اجازه می دهد که انسان با لعن علنی نسبت به صحابه و مقدسات اهل سنت، خود و سایر شیعیان را در معرض هلاکت و نابودی قرار دهد؟ آیا نباید برای حفظ جان تقیه کرد و از لعن علنی در مقابل مخالفان پرهیز کرد. ⚜ امام صادق (علیه السلام) فرمود: 🔅«نه دهم دین تقیه است و کسی که تقیه نمی کند دین ندارد». 📚 الکافی، ج ۲، ص ۲۱۷. ⚜ امام کاظم (علیه السلام) فرمود: 🔅«تقیه دین من و دین پدران من می باشد و کسی که تقیه نمی کند ایمان ندارد». 📚 وسائل الشیعه، ج ۱۶، ص ۲۰۴. ⛔ امامان (علیهم السلام) نیز شیعیان را از لعن و اهانت علنی نسبت به مقدسات اهل سنت منع می کردند. ⚜ امام رضا (علیه السلام) فرمود: 🔅«مخالفان ما اخباری در فضایل ما جعل کرده اند وآنان را بر سه قسم قرار داده اند یک قسم غلو در حق ما است، یک قسم کوتاهی در بیان مقامات ما است و یک قسم آن است که روایاتی جعل کرده اند که ما در آن روایات از دشمنانمان مذمت می کنیم و صراحتاً از آنان نام می بریم. زمانی که مردم (مخالفان) این را ببینند آنان هم از ما مذمت و بدگویی می کنند». 📚 عیون اخبار الرضا، ج ۱، ص ۳۰۴. ⚜ شیخ صدوق روایت می کند: 🔅«به امام صادق (علیه السلام) گفته شد ای فرزند رسول الله ما مردی را می بینیم که در مسجد صراحتا از دشمنان شما نام می برد و آنان را سب و دشنام می دهد! ⚜ امام (علیه السلام) فرمود: 🔅«چرا چنین می کند خدا او را لعنت کند ما را در معرض اذیت و آزار قرار می دهد». 📓الاعتقادات، صدوق، ص ۱۰۷. 👌آری ما می گوییم شکی در جواز و استحباب لعن و بیزاری جستن از دشمنان اهل بیت علیهم السلام نمی باشد چنان که نقل شده است: 🔅«امام صادق در پایان نمازهای واجب همواره چهار نفر از مردان و چهار نفر از زنان را لعن می کرد و از آنان نام می برد ، چهار مرد، فلانی، و فلانی و فلانی و معاویه بودند و چهار زن، فلانه و فلانه و هند و ام الحکم خواهر معاویه بودند». 📚 الکافی، ج ۳، ص ۳۴۲. 📚 وسائل الشیعه، ج ۶، ص ۴۶۲. 🔅اما بر اساس ادله فوق الذکر باید این لعن را اختصاص به خلوت یا محیطی قرار داد که مخالفان از آن مطلع نشوند. 📱ڪـانـال ݐـــرٺـــو اشـــراق 🔰 به ما بپیوندید... ▶🆔: eitaa.com/joinchat/2848915456C8c69e1d0c7